وجود گروه ها و خرده فرهنگ های متفاوت در کنار هم و به خصوص در بافت های فرسوده شهر نوعی ناسازگاری اجتماعی با همدیگر و با فرهنگ غالب به وجود می آورد که منجر به شکل گیری خرده فرهنگ های انحرافی در حاشیه ها و بافت های فرسوده شهر می شود. هدف اساسی این مقاله بررسی نقش بافت های فرسوده و نو در گرایش جوانان خرده فرهنگ های انحرافی در شهر عسلویه با رویکردی آینده نگر برای سال ۱۴۰۴ مورد ارزیابی قرار گیرد. روش تحقیق: این پژوهش با استفاده از روش پیمایش و از طریق ابزار پرسشنامه انجام شد. جامعه آماری مورد مطالعه جوانان بین سنین ۱۵ تا ۲۹ سال شهر عسلویه می باشد. تعداد ۳۰۰ نفر جوان از جامعه آماری به عنوان نمونه معرف به شیوه تصادفی سیستماتیک برای مطالعه انتخاب شدند. از اعتبار صوری برای روایی و آلفا کرونباخ برای پایایی ابزار تحقیق استفاده به عمل آمد و از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و مقایسه میانگین ها برای آزمون فرضیات و تکنیک رگرسیون برای سنجش مدل تحقیق استفاده شد. یافته ها و نتیجه گیری: براساس یافته های تحقیق رابطه معناداری بین چهار دسته متغیر: متغیرهای خانوادگی، گروه های دوستی، عوامل فردی و ویژگی های سکونتی با گرایش به خرده فرهنگ های انحرافی در میان جوانان وجود دارد. این فرضیه ها حداقل در سطح ۹۵ درصد، معنادار بوده و تایید شده اند. آزمون T نشان می دهد که هفت متغیر وابستگی به محل سکونت، جنسیت، سال های اقامت، تعداد افراد خانواده، صمیمت بین اعضای خانواده، گسیختگی خانوادگی و میزان آشنایی و ارتباط با همسایگان از لحاظ آماری معنی دار است. این متغیرها به ترتیب میزان اهمیتی در تبیین متغیر وابسته داشته اند، وارد معادله رگرسیونی شده اند و در مجموع توانسته اند ۶۲/۰ درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین و توضیح کنند (۶۲/۰=R²).

امنیت اجتماعی, گرایش به خرده فرهنگ انحرافی, وابستگی های دوستی, خانوادگی, عوامل فردی