فرزاد حسینی
ارسلان کوشا
اسماعیل عبدالهی

اجرای مجازات های بدنی در ملاء عام برای بزهکاران، به عنوان یکی از کیفرهای جسمانی تنبیهی، ترهیبی و ترذیلی، سابقه ای دیرین در جوامع بشری دارد. هر چند امروزه مجازات های بدنی از سیاهه قوانین کیفری بسیاری از کشورهای جهان محو گردیده است اما هم چنان طی مواد مختلفی در قوانین جزایی ایران و در قالب مجازات های حدی و تعزیری مجازات های بدنی پیش بینی شده است. از طرفی طرح مباحثی از قبیل انکار نقش اصلاحی-تربیتی آن، تشییع خشونت، تردید در نقش بازدارندگی و تعارض آن با معیارهای بشردوستانه، اجرای مجازات های بدنی در ملاء عام را با چالش های نوینی مواجه ساخته است. این مقاله می کوشد تا ضمن تحلیل تاریخی این مجازات ها و اجرای علنی آن، تبیین اندیشه های موافق و مخالف و ارزیابی نقاط ضعف و قوت ناشی از اعمال این مجازات ها بپردازد. نتایج این ارزیابی حاکی از آن می باشد که اولا؛ اجرای مجازات های بدنی در ملاء عام از همسویی و تناسب با شیوه های کیفری مدرن و اصلاح گر عاجز می باشد. ثانیا؛ نقش ترهیبی و بازدارندگی مجازات های بدنی در ملاء به شدت مورد تردید است. هر چند نمی توان به طور کلی و مطلق منکر این نقش گردید. ثالثا؛ بین اجرای مجازات های بدنی در ملاء عام و انگیزه های محرک مجرمانه رابطه مستقیمی وجود ندارد. رابعا؛ اجرای در ملاء عام مجازات های بدنی، معارض با معیارهای بشردوستانه و اسناد حامی حقوق بشر می باشد. خامسا اجرا و یا عدم اجرای در ملاء عام مجازات های بدنی بین علمای حقوق و فقه مبنی بر اجرا یا عدم اجرا، توافق و اجماع وجود ندارد. سادسا؛ اجرای در ملاء عام مجازات های و آثار آن باعث ترویج خشونت می تواند تاثیر زیادی داشته باشد.

مجازات های بدنی, آسیب شناسی, اصلاح, بازدارندگی, ملاء عام