عیسی پوررمضان - استادیار گروه جغرافیا، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

دهیاری ها به عنوان بازوی اجرایی شورا در روستاها، از مهم ترین نهادهای مردمی و محلی در ایران هستند که در تامین منابع مالی مورد نیاز فعالیت هایی که به موجب قانون برعهده آن ها گذاشته شده، همواره با دشواری هایی مواجهند و این دشواری­ها توانایی آن ها را در ارائه خدمات به جامعه روستایی به چالش می کشد. پژوهش حاضر، این مسئله را بررسی می­کند و راهکارهایی علمی و عملی به منظور تامین منابع مالی پایدار برای دهیاری های استان گیلان با محوریت دهیاری گیلاکجان ارائه می­دهد. این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف کاربردی است. داده های مورد نیاز تحقیق با استفاده از پرسشنامه مقایسه های زوجی، در میان گروهی از خبرگان روستایی و کارشناسان مرتبط با موضوع تحقیق گردآوری شدند. سپس تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Expert Choice انجام گرفت و منابع درآمدی برحسب درجه اولویت پیشنهاد شد. در این پژوهش، برای تدوین بسته ای اولویت بندی­شده از منابع درآمدی جدید، از روش های دلفی و فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده شد. براین اساس، مدل سازی مسئله تحقیق، با شناسایی منابع درآمدی جدید، مبتنی­بر ویژگی های اقتصادی، اجتماعی و محیطی و توانمندی های موجود در روستای گیلاکجان در قالب روش تحلیل سلسله مراتبی انجام گرفت که شامل اصلاح طرح هادی (۰۷۱۶/۰)، ایجاد اقامتگاه و کمپینگ (۰۴۹۱/۰) و پرورش گل و گیاه (۰۴۸۷/۰) و به­ترتیب، دارای اولویت های اول تا سوم برای کسب درآمد هستند. پرورش ماهی (۰۳۵۱/۰)، کشت دوم (۰۳۴۴/۰)، ایجاد بازارچه ساحلی (۰۳۱۷/۰) و استعلام نقل وانتقال اسناد رسمی از دهیاری (۰۲۷۰/۰) نیز به­ترتیب در درجه اهمیت چهارم تا هفتم قرار دارند. دریافت عوارض از اراضی بایر (۰۲۵۹/۰) دارای اولویت هشتم، دریافت عوارض از واگذاری انشعاب آب و امتیاز برق و تلفن (۰۲۳۰/۰) دارای اولویت نهم، دریافت عوارض بیمه اجتماعی و بیمه اراضی و املاک (۰۲۰۱/۰) دارای اولویت دهم و احداث سردخانه (۰۱۲۶/۰) دارای اولویت یازدهم است.

دهیاری, دهیاری گیلاکجان, دهیاری های استان گیلان, راهکارها, منابع درآمدی پایدار