سنجش و رتبه بندی ابعاد مشارکت ساکنان سکونتگاه های غیررسمی کلانشهر تهران (مطالعه موردی: محله اسلام آباد تهران)

ابعاد مشارکت شهری امروزه به یکی از اجزای لاینفک سیستمهای مدیریت شهری مبدل شده است. در این میان میزان مشارکت ساکنین سکونتگاههای خودروی شهری بیش از ساکنین سایر نقاط شهری حائز اهمیت میباشد. چراکه ساکنین سکونتگاههای غیررسمی دارای روحیه اجتماعپذیری بالایی بوده و به تبع آن علاقهمند به مشارکت در امور محله خود میباشند. از این حیث پژوهش حاضر، به سنجش و رتبهبندی ابعاد مشارکت ساکنین سکونتگاههای غیررسمی کلانشهر تهران با مطالعه موردی محله اسلامآباد پرداخته است. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی بوده و به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از نرمافزار SPSS۱۶ و جهت آزمودن فرضیات از آزمونهای آماری فریدمن، کروسکال والیس و مان-ویتنی بهرهگیری شده است. دادههای پژوهش با بهرهگیری از مطالعات کتابخانهای و بررسی میدانی گردآوری شده و حجم نمونه هم طبق فرمول کوکران معادل ۳۷۰ نفر برآورده شده است. شاخصهای تعیین شده در این پژوهش به ترتیب شاخص "روحی-روانی"، "اجتماعی"، "اقتصادی" و "مدیریتی" هستند. نتایج تحلیل دادهها و پرسش نامهها حاکی از آن است که از نظر ساکنین محله اسلامآباد تهران در میان مولفههای مورد مطالعه، مولفه "مدیریتی" بیشترین اهمیت را دارد و در میان شاخصهای مورد مطالعه، شاخص "میزان استرس و فشارهای روانی" دارای بیشترین اهمیت میباشد و همچنین از نتایج دیگر پژوهش میتوان به عدم وجود رابطه میان وضعیت تحصیلات و وضعیت تاهل ساکنین با میزان مشارکت آنان اشاره نمود. به طور کلی میتوان گفت میزان مشارکت ساکنین پایینتر از حد متوسط (۱۳/۲) میباشد.

Keywords:

مشارکت , سکونتگاه های غیررسمی , مدیریت شهری , کلانشهر تهران , اسلام آباد