تفاوت های استانی تغییرات مولفه های بازارکار برحسب جنس در ایران طی سال های ۱۳۶۵ تا ۱۳۹۵: همبسته ها و الزام های سیاستی

هدف اصلی این مطالعه شناخت وضع گذشته و موجود نرخ های فعالیت اقتصادی، اشتغال و بیکاری برحسب جنس در استان های مختلف کشور طی ۳۰ سال اخیر بود. پژوهش به روش تحلیل اکتشافی انجام و از داده های ثانویه استفاده شده است. منبع اصلی داده ها، سرشماری های کشور در فاصله زمانی ۱۳۹۵-۱۳۶۵ بوده است. نتایج نشان داد تفاوت نرخ بیکاری در استان های مختلف کشور، در این دوره سی ساله چشم گیر بوده است. به رغم فراز و نشیب نرخ ها در سال های مختلف، همواره شاهد نرخ های بالای بیکاری در بین زنان بوده ایم و عدم تعادل های منطقه ای و نیز شکاف و نابرابری جنسیتی در بازارکار کشور تعدیل نشده است. تحلیل رگرسیونی نشان داد که متغیر نرخ بیکاری اثر منفی (۶۹۴/۰-) و معنادار بر نرخ فعالیت اقتصادی در سال ۱۳۹۵ داشت. متغیر توسعه انسانی زمانی که وارد مدل شد، با ضریب ۵۱۱/۰+ تاثیر مستقیم و معناداری بر نرخ فعالیت اقتصادی نشان داد. مقدار واریانس تبیین شده توسط متغیرهای مستقل ۴۰ درصد برآورد شد. اثر توسعه یافتگی استان ها بر نرخ اشتغال زنان نیز بررسی شد که از نظر آماری معنادار نشد. توجه به ویژگیهای منطﻘه ای و مباحث آمایش سرزمین در تدوین سیاست های اشتغال زایی اهمیت ویژه ای دارد. ملاحظه زمینه های اجتماعی، فرهنگی درکنار مولفه های اقتصادی در سطح استان های کشور به ویژه استان های کمتر توسعه یافته و مرزی ضروری است.

Keywords:

نرخ فعالیت , نرخ بیکاری , شاخص توسعه انسانی , جنسیت , توازن منطقه ای