فراوانی اپی زیاتومی و عوارض آن در زنان نخست زا (بررسی طولی سه ماهه)

زمینه و هدف: اپی زیاتومی عملی است رایج که در مامایی انجام می شود. تقریبا ۳۳% زنانی که در سال ۲۰۰۰ زایمان کردند، اپی زیاتومی شدند. با این وجود فواید بالینی اپی زیاتومی هنوز مورد بحث است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی اپی زیاتومی و عوارض به جای مانده از آن (درد پرینه، دیسپارونیا) در طی ۳ ماه پس از زایمان می باشد. روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی در بیمارستان های آموزشی شهر تهران بر روی۵۱۰ زن نخست زا انجام گرفت. اطلاعات مورد نیاز به وسیله مصاحبه ۱، ۱۰، ۴۰ و ۹۰ روز پس از زایمان اخذ و در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. پس از تکمیل تعداد نمونه ها اطلاعات با استفاده از آزمون آماری تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در این مطالعه شیوع اپی زیاتومی ۳/۹۷% برآورد شد، ۳/۳۲% اپی زیاتومی نوع مدین و ۷/۶۷% نوع مدیولترال دریافت کردند. عوارض اپی زیاتومی شامل درد پرینه که در ۱، ۱۰، ۴۰ و ۹۰ روز پس از زایمان به ترتیب ۴/۹۶%، ۶۳%، ۲۵% و ۱۲% به دست آمد و دیسپارونی در ۱۰، ۴۰ و ۹۰ روز پس از زایمان به ترتیب ۱۰۰%، ۶۶% و ۲/۳۱% محاسبه گردید. نتیجه گیری: شیوع اپی زیاتومی در ایران بسیار بیشتر از میزان های گزارش شده از سایر نقاط دنیا می باشد و شیوع اپی زیاتومی مدیولترال در ایران علی رغم مشکلات آن بیشتر از اپی زیاتومی مدین است. به همین دلیل قاعدتا شیوع عوارض آن (درد پرینه، دیسپارونی) در جامعه زنان ایرانی نیز بیشتر می باشد.

Keywords:

Prevalence , Episiotomy , Dyspareunia , Neuralgia , واژه ها: شیوع اپی زیاتومی , دیسپارونی , درد پرینه