فائزه آستینه گورابی - Department of Biology, Payame Noor University
فرزانه نظری سرنجه - Department of Biology, Payame Noor University
محمدهادی بهادری - Cellular & Molecular Research Center, School of Medicine, Guilan University of Medical Sciences

زمینه و هدف: گرلین یک هورمون پپتیدی است که اولین بار از معده استخراج شد و به عنوان لیگاند درون زاد گیرنده محرک هورمون رشد شناسایی گردید. گرلین اساسا در تنظیم تغذیه و هومئوستازی در بدن نقش دارد. مشخص شده است گرلین در زنان نیز نقش مهمی در باروری ایفا می کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر گرلین بر روی بقا، رشد و آپوپتوز سلول های گرانولوزای انسانی در محیط کشت انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی، نمونه سلول های گرانولوزای انسانی از بیماران دارای فاکتورهای ناباروری مردانه یا لوله ای که برای اولین بار تحت درمان IVF یا ICSI قرار می گرفتند، جمع آوری شد. سلول ها در محیط کشت حاوی DMEM-F۱۲ به اضافه %FBS۱۰، پنی سیلین ۱% و استرپتومایسین کشت داده شدند، سپس گرلین در غلظت های ۱۰۰۰۰، ۱۰۰۰، ۵۰۰، ۲۵۰ و ۱۰۰ پیکومولار به مدت ۲۴ ساعت بر روی سلول ها آزمایش شد. از روش MTT برای تشخیص بقای رشد سلول ها و از رنگ آمیزی Hoechst برای تشخیص آپوپتوز استفاده گردید. یافته ها: تیمار سلول های گرانولوزا با گرلین به صورت وابسته به دوز سبب افزایش رشد و بقای سلول ها گردید. رشد معنی دار در غلظت های ۵۰۰ و ۱۰۰۰ پیکومولار با سطح معنی داری ۰۵/۰p< و ۱۰۰۰۰ پیکومولار با سطح معنی داری ۰۰۱/۰p< مشاهده گردید. در غلظت های ۱۰۰و ۲۵۰ پیکومولار، اثر معنی داری مشاهده نشد. همچنین گرلین در غلظت های ۱۰۰، ۵۰۰، ۱۰۰۰ پیکومولار، آپوپتوز را در این سلول ها کاهش داد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد گرلین می تواند رشد و بقا را در سلول های گرانولوزا افزایش و در مقابل آپوپتوز را در این سلول ها کاهش دهد.

Ghrelin, Human granulosa, cell Proliferation, گرلین, سلول گرانولوزای, رشد سلول