صادق حسین نیایی - دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
المیرا میرزایی - دانشجو کارشناسی منابع طبیعی، دانشگاه تهران

در حال حاضر آلودگی خاک و آب با فلزات سنیگن از جمله مهم ترین آلودگی های محیطی می باشد که به یک نگرانی جدی در سراسر جهان تبدیل شده است. فلزات سنگین عناصر کمیابی هستند که برخی از آن ها از جمله مس، کبالت، روی، کروم و منگنز در مقادیر بسیار کم به عنوان ریزمغذی ها برای گیاهان و حیوانات ضروری هستند؛ در حالی که تعدادی از آن ها نه تنها ضروری نیستند، بلکه باعث ایجاد آلودگی ها متعددی در خاک می شوند. روش های مختلفی برای پاکسازی سرزمین های آلوده به فلزات سنگین وجود دارد، که عمده آن ها گران قیمت بوده و یا تاثیرات نامطلوب در طبیعت به جا می گذارند. در این میان تکنیک گیاه پالایی یا پالایش سبز یک روش سازگار با محیط زیست، ارزان قیمت و قابل اجرا در سطوح وسیع است که می تواند به صورت موفقیت آمیز در زمین های آلوده به فلزات سنگین برای احیاء پوشش گیاهی به کار رود. این مطالعه به بررسی مفهوم گیاه پالایی، استراتژی های مختلف آن، مزایا و معایب این روش و سرنوشت گیاهان مورد استفاده برای گیاه پالایی می پردازد.

گیاه استخراجی, گیاه تثبیتی, فیلتراسیون گیاهی, فلزات سنگین