مدلسازی عدم قطعیت در شناسایی کانون های منشا گرد و غبار در استان خوزستان با استفاده از شبکه های باور بیزین

طوفان های گرد و غبار یکی از مهمترین پدیده های متاثر از گرمایش جهانی، خشکسالی و تخریب سرزمین می باشد. از رویکردهای مهم مقابله با گرد و غبار تعیین و شناسایی کانونهای گرد و غبار می باشد. مقاله حاضر سعی دارد با استفاده از مدل بیزین و مدلسازی عدم قطعیت شناسایی کانون ها  ابزار قدرتمندی برای ادغام اطلاعات آمده از منابع مجزا با تفاوت در درجه اعتمادپذیری آنها به کار گرفته شود، ارایه نماید. شبکه های بیزین یک نمایش مناسب قلمرو برای کنترل عدم قطعیت می باشند. در واقع شبکه های بیزین یک راه مناسب برای نشان دادن استقلال های شرطی که فرایند استنتاج احتمالی را سریع می کند می باشند. در این مطالعه از ۲۰۰ نمونه آزمایش (۱۲۴ نمونه از مناطق غیر مستعد و ۷۶ نمونه از مناطق مستعد گرد و غبار)، به طور متوسط جهت مناطق مستعد گرد و غبار با احتمال ۹۲% (۷۰ نمونه) پیشگویی صحیح و با احتمال ۲% (۶ نمونه) پیشگویی نادرست و نیز جهت سایر مناطق(غیر مستعد) با احتمال ۹/۸۹% (۱۱۱ نمونه) پیشگویی صحیح و با احتمال ۱/۱۰% (۱۳ نمونه) پیشگویی نادرست و در نهایت ضریب کاپای حاصل، برابر ۸۰۲/۰ محاسبه شده است. این مقدار کاپا نشان می دهد که توافق نسبتا کاملی بین داده ها و پیشگویی مدل وجود دارد. نرخ خطا نیز که برابر تعداد داده های پیشگویی شده نادرست (۱۸ نمونه) بر کل نمونه هاست (۲۰۰ نمونه) برابر ۰۹۵/۰ می باشد.

Keywords:

عدم قطعیت , شبکه های باور بیزین , خوزستان , گرد و غبار