زینب شیرزادی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
محمدرضا صیرفی - استادیار گروه روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران (نویسنده مسئول) mohamadreza.seirafi@kiau.ac.ir
مهرداد ثابت - استادیار گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران

رفتار­خوردن، یک اصطلاح کلی است که نگرش فرد و ارتباط آن را با خوردن و غذا توصیف می­کند و نتیجه عوامل محیطی، فیزیولوژیکی و روانشناختی می­باشد.­ پژوهش حاضر با هدف مطالعه پیش­بینی رفتار خوردن بر اساس تنظیم هیجان و خودکارآمدی در زنان چاق انجام شد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف بنیادی و از لحاظ شیوه گردآوری داده­ها توصیفی از نوع همبستگی از بود که اطلاعات لازم از طریق پرسشنامه­های رفتار خوردن داچ(۱۹۸۶)، تنظیم­ هیجان گراس(۲۰۰۳)، خودکارآمدی شرر(۱۹۸۲) و اطلاعات جمعیت شناختی گردآوری شد. از طریق نمونه­گیری در دسترس، طبق فرمول گرین (۱۹۹۱)، تعداد ۱۰۰ نفر از زنان چاق ۳۵ تا ۵۰ سال با شاخص توده بدنی بالای ۳۰ که در بهار و تابستان ۹۸ به مراکز رژیم درمانی و باشگاه­های ورزشی شهرستان فردیس مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند و پرسشنامه­ها را تکمیل کردند. داده­ها توسط نرم افزار­آماری SPSS نسخه ۲۲ و با استفاده از روش تحلیل رگرسیون چند متغیری روش گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ­نتایج نشان دادند که بین تنظیم هیجان با رفتار خوردن رابطه معناداری وجود ندارد. ضمن اینکه بین خودکارآمدی با رفتار خوردن رابطه منفی و معناداری با قبول خطای کمتر از ۱/۰ درصد (۰۰۱/۰>P) وجود دارد. در بین مولفه های خودکارآمدی، بیشترین نقش متعلق به زیر مقیاس "میل به آغازگری رفتار" بود و نقش زیر مقیاس "متفاوت در رویارویی با موانع" و زیرمقیاس "میل به گسترش تلاش" به ترتیب در مرتبه دوم و سوم است. در نتیجه می­توان گفت، عوامل خودکارآمدی از عوامل موثر بر چاقی هستند و توجه به این متغییرها در برنامه­های پیشگیری و درمان چاقی توصیه می­شود.

تنظیم هیجان, چاقی, خودکارآمدی, رفتار خوردن