بررسی نقش گردشگری ساحلی با تاکید بر پایداری اقتصادی شهرهای ساحلی (نمونه موردی: بابلسر)

صنعت گردشگری امروزه به یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر رونق اقتصادی در سطوح بین المللی، ملی، منطقه ای و محلی تبدیل شده است و در این میان، گردشگری مناطق ساحلی به عنوان یکی از مکان های پراهمیت در جذب گردشگران مطرح می باشند. استان مازندران با توجه به اینکه هم از نظر پذیرش گردشگر در رتبه اول کشور قرار دارد و هم از نظر جاذبه های توریستی اکوتوریستی، فرهنگی و تاریخی نیز در رتبه برتر کشور قرار دارد، هنوز نتوانسته است جایگاه خود را از نظر زیرساخت ها، خدمات و امکانات رفاهی در کشور در صدر استان ها قرار دهد. دستیابی به یک نظام توسعه پایدار شهری، پیش از هر چیز نیازمند شناسایی عوامل موثر در توسعه پایدار شهری با توجه به ظرفیت ها، توانمندی ها و نیازهای خاص هر شهر است. توسعه پایدار توسعه ای است که نیازهای زمان حال را بدون آنکه از توانایی نسل های آینده برای ارضای نیازهایشان بکاهد، برطرف سازد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش گردشگری ساحلی با تاکید بر پایداری اقتصادی شهرهای ساحلی (نمونه موردی: بابلسر) و با روش بنیادی و به جهت ماهیت توصیفی تحلیلی انجام گرفته است. برای جمع -آوری اطلاعات در پژوهش حاضر از اسناد کتابخانه ای و مطالعات نظری مرتبط با موضوع پژوهش استفاده شده است و در نهایت با استفاده از تحلیل اسنادی به تبیین موضوع پرداخته است. نتایج حاصل نشان داد که گردشگری موتور اصلی توسعه برای این منطقه است و به توسعه پایدار آن سرعت می بخشد؛ زیرا از نظر اقتصادی، اجتماعی فرهنگی و کالبدی - تاثیرات بسیار مثبتی بر جای میگذارد. اما به لحاظ زیست محیطی به محیط زیست سواحل آسیب خواهد رساند که با برنامه ریزی و مدیریت صحیح می توان اثرات منفی آن را کاهش داد. در نهایت اینکه شهر ساحلی بابلسر به عنوان شهر ساحلی استان مازندران با توجه به توانمندی ها و جاذبه های فراوان گردشگری، به ویژه گردشگری ساحلی، می تواند با برنامه- ریزی صحیح و مناسب بستر مناسبی برای گردشگران باشد و به قطب گردشگری ساحلی کشور و منطقه تبدیل شود.

Keywords:

گردشگری ساحلی , پایداری اقتصادی , شهرهای ساحلی , شهر بابلسر