حمیدرضا عامری سیاهوئی - استادیار، دانشگاه پیام نور، واحد بندرعباس
عماد مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته معماری، دانشگاه پیام نور، واحد بندرعباس
فاطمه خلیلی - دستیاراستاد، دانشگاه پیام نور، واحد بندرعباس

در میان تمام دوره های اسلامی عصر صفوی دوران طلایی معماری ایران نامیده شده است، عصری که هنر ایرانی، دوران تاریخی درخشانی را رقم زد. در این عصر با کاشیکاری های وسیع، رنگین و خیره کنندهای که گاه وسعت آنها در یک بنا به ۱۰ هزار متر مربع می رسند روبرو می شویم. زیبایی تزیینات این دوره حکایت از تاثیر غیر قابل انکاری بر دوره های بعد دارد. تاریخ دوره صفوی را پر از تضاد می بینیم، ایران این عهد پر است از ملایم و ناملایم، زشت و زیبا، نیک و بد. در این دوران ارتباط با جهان آغاز می شود و ایران اهمیت تجاری-سیاسی خود را باز می یابد و قدرت خود را نمایان می کند. ایجاد آبادانی از طریق ساخت بناها، مساجد، راه ها، کاروانسراها، ترویج بازرگانی داخلی و خارجی، گسترش روابط خارجی، ترویج هنر و اهمیت دادن به هنرمندان از جمله توجهات شاه عباس می باشد. در این دوره است که شکوفایی معماری و تزئینات بناها رخ می دهد. روش مطالعه در این مقاله به شیوه کتابخانه ای و با رویکرد تحلیلی - توصیفی می باشد و هدف این مطالعه بررسی تزئینات این دوران و تاثیر اسلام بر تزئینات بناهای این دوره می باشد.

تزئینات، عناصر معماری اسلامی، دوران صفویه، معماری اسلامی