شکیب داودی - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی- دانشگاه شهرکرد

شکیب اصفهانی یکی از شاعران سنتی معاصر اصفهان است که نام او کمتر بر سر زبان ها و در ته یاد ها باقی مانده است. اودر دیوان خود غزلیات دلنشینی دارد که مخاطب امروز حق دارد آنها را مطالعه کند و با شعر او آشنا شود. در این پژوهش بااستفاده از روش کتابخانه ای، تحلیلی- توصیفی، علاوه بر سعی در شناساندن این شاعر اصفهانی و غزلیات او به مخاطبینشعر فارسی، برآنیم تا به این پرسش پاسخ دهیم که: ((رویکرد شکیب اصفهانی در استفاده از صنایع بیانی در غزل چگونهاست؟)) نتایج حاصل آمده نشان داد که نهایتا باید شکیب اصفهانی را شاعری سنتی دانست که در تصاویر و لایه ی بلاغینوآوری چندانی ندارد، او در مجاز و کنایه و همچنین تشبیه بلیغ مقلد قدماست، و تنها گاه در استعاره، و نیز در تشبیهاتموکد و مفصل خود نوآوری و خلاقیت اندکی دارد و به این اعتبار باید سبک او را مبتنی بر تشبیه و استعاره دانست. و بهاعتبار بسامد صنایع بیانی در اشعار او، با توجه به تعداد زیاد کنایه هایی که در غزلهایش به کار می برد، باید سبک او راسبکی کنایی دانست.

شکیب اصفهانی، صنایع بیانی، بلاغت، غزل