سیر شهرنشینی در آفریقای سیاه

ارتباط بیرونی شهرهای آفریقای سیاه تقریبا مقارن با اواخر سیادت امپراطوری روم یعنی حوالی سال های ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلادی آغاز می گردد، زمانی که اکثر شهرهای ساحلی شمال آفریقا توسط رومیان اشغال شده بودند و پیش از آن تاثیر فینیقیان و یونانیان بر این شهرها زمینه ساز ارتباط میان شمال و جنوب آفریقا را فراهم ساخته بود. آغاز شهرنشینی در آفریقای غربی در مراکزی مانند بین قرون اول تا چهاردهم میلادی صورت گرفته است. سال های ۰۰ تا ۱۰۰۰ میلادی سال های نفوذ و گسترش اسلام تا مرکز سودان و سپس مناطق غربی بود که باعث پی ریزی شهرهای متعددی در این مناطق گردید. با وجود تفاوت زبانی و قومی مردمان این مناطق با نمایه های فرهنگی اسلام، روندی از توسعه فرهنگ شهرنشینی به وجود آمد که سبب ساز شکوفایی تجاری و بازرگانی گردید. پادشاهی سونینکه در غنا شاخص ترین واحد سیاسی در اوایل سده های میانی در غرب سودان محسوب می شد. ارتباط تجاری میان مناطق حواشی صحرا و مناطق سواحلی نه تنها باعث اتصال آفریقا به سایر نقاط جهان شد بلکه تاثیری مستقیم بر روی دینامیسم اقتصاد داخلی و منطقه ای نیز داشت و همین امر سبب شد تا شهرهای سابقا منزوی آفریقای سیاه به مراکز پویای اقتصادی تبدیل شوند. ارتباط تجاری میان مناطق حواشی صحرا و مناطق سواحلی نه تنها باعث اتصال آفریقا به سایر نقاط جهان شد بلکه تاثیری مستقیم بر روی دینامیسم اقتصاد داخلی و منطقه ای نیز داشت و همین امر سبب شد تا شهرهای سابقا منزوی آفریقایسیاه به مراکز پویای اقتصادی تبدیل شوند شهرهایی که از این پس گیرایی خاصی برای عرضه کالاها و خدمات به شمار می رفتند. در حقیقت این شهرها استطاعت پاسخگویی به نیازهای داخلی را پیدا کرده و با بضاعتی مازاد نسبت به گذشته امکان تعامل بازرگانی با سایر نقاط جهان سبب شد تا قرن دهم آغاز شکل گیری شبکه ای متعامل از مرکز اقتصادی شهری در آفریقای سیاه باشد؛ حوزه نفوذ نفوذ آن از زیمبابوه بزرگ به سمت شرق تا سواحل اقیانوسی هند، از سمت شمال تا مصر و از سمت جنوب و غرب تا آفریقای مرکزی و و سواحل اقیانوس اطلس را شامل می شد. بعدها اثرگذاری این شبکه مراکز جمعیتی کوچک در آفریقای جنوبی را نیز در بر گرفت و سازنده اصلی تاریخ جوامع آفریقایی حاشیه سواحل اقیانوس آرام گردید.

Keywords:

بانتو , نوبه , آکسام , سوفالا , سواحیل , سونیکه , زیمبابوه