بهینه سازی پارامترهای خشک کردن کود مرغی تخمگذار برای بازیافت به عنوان یک ماده غذایی برای نشخوارکنندگان

ارزش غذایی بالا در فضولات بازیافتی حیوانات بخصوص فضولات مرغ تخمگذار در قفس (کود بدون بستر) به عنوانیک منبع پروتئین خام برای نشخوارکنندگان شناخته شده اند. با توجه به افزایش تقاضای جهانی برای پروتئین، در نظرگرفتن روش های ایمن تغذیه ای برای بازیافت این مواد مغذی ضروری است. در این تحقیق تاثیر پارامترهای مختلف(دمای هوای گرم، سرعت هوا و ضخامت لایه کود) در فرآیند خشک کردن کود مرغ تخمگذار و تعداد کل باکتری-های باقی مانده پس از فرآیند خشک کردن به منظور استفاده در تغذیه نشخوارکنندگان مورد بررسی قرار گرفت.آزمایشات خشک کردن در سه سطح دمای هوای گرم (بازه ۷۰ - ۹۰ درجه سلسیوس)، سرعت هوا (بازه ۱ - ۲ متر برثانیه) و ضخامت لایه کود (بازه ۵ - ۱۵ میلی متر) انجام شد. در هر آزمایش مدت زمان خشک کردن، میزان از دسترفتن آب و پروتئین نمونه ها ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل روابط بین پارامترهای تاثیر گذار (متغیرهای ورودی)و متغیرهای پاسخ (متغیرهای خروجی) از روش تحلیل سطح پاسخ (RSM) و طرح باکس بنکن (BBD) استفاده شد. نتایجنشان داد خشک کردن در دمای بالاتر میتواند به طور قابل توجهی زمان خشک کردن را کاهش و میزان خروج آباز کود را افزایش دهد. با افزایش سرعت کاهش آب در دماهای بالاتر، انتشار آمونیاک افزایش یافت. افزایش انتشارآمونیاک میزان پروتئین باقی مانده در کود خشک شده و در نتیجه ارزش غذایی آن را کاهش داد. در دمای ۷۰درجه سانتیگراد نسبت به دو دمای ۸۰ و ۹۰ درجه سانتیگراد تعداد باکتری بیشتری مشاهده شد.

Keywords:

ارزش غذایی کود مرغی , روش سطح پاسخ , کاهش پروتئین , بار میکروبی , خوراک دام , طرح باکس بنکن