نسیم اکبرنژاد - دانشجوی کارشناسی گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه گیلان
رضا اسفنجاری کناری - استادیار گروه اقتصادکشاورزی، دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان

چای یک کالای استراتژیک و از اقلام مصرفی تمام اقشار جامعه است. افزایش تولید و بهبود صنعت چای باعث دستیابی به رشداقتصادی، افزایش رفاه، عدالت اجتماعی و آرمان های ملی و اجتماعی می شود. صنعت چای کشور نسبت به دیگر بخش ها صنایعتولیدی وابستگی کمتری به خارج دارد و می تواند در اشتغال مولد و فعال نمودن بخش بازرگانی در سطح ملی نقش مهمی ایفا نماید.از این رو تحقیق حاضر با هدف شناسایی و رتبه بندی عوامل بازدارنده توسعه کسب و کار چای در شهرستان لاهیجان انجام شود. داده هایتحقیق حاضر در اردیبهشت ۱۴۰۱ از طریق پرسشنامه و با استفاده از روش نمونه گیری غیر تصادفی به دست آمده است. و از طریق فرایندتحلیل سلسله مراتبی (AHP) وزن هر یک از معیارها و زیر معیارها مشخص گردید. متغیر های تحقیق شامل چهار معیار اصلی عواملقانونی- تشکیلاتی، عوامل محیطی- زمینه ای، عوامل فنی و عوامل فردی- روانشناختی هستند. نتایج نشان داد که مهمترین عامل تاثیر گذار در توسعه نیافتگی کسب و کار صنعت چای در لاهیجان عوامل فنی است. افزون براین نتایج نشان داد در میان عوامل فنی، به روز نبودنتجهیزات فراوری چای، عدم استفاده از روشهای جدید در تولید و فصلی بودن تولید چای به ترتیب از مهم ترین عوامل فنی بازدارندهتوسعه کسب و کار چای شناسایی شدند. از این رو دولت با در نظر گرفتن تسهیلات مناسب و شرایط آسان دریافت آن توسط کشاورزانمی تواند در به روز کردن تجهیزات فراوری چای کمک کند. همچنین تمهیداتی فراهم گردد تا کشاورزان بتوانند برای افزایش درآمد خوداز روشهای جدید و تکنولوژی جدید استفاده نمایند.

کسب وکار چای ،تحلیل سلسله مراتبی، شهرستان لاهیجان