بررسی کلیات اثر تنش، گاز و حرارت بر رشد ترک و گسترش فضای استخراجی در فرآیند UCG

لایه زغال سنگ در فرآیند گاز کردن زیرزمینی زغال سنگ به صورت برجا با استفاده از حفر چاه های تزریق و تولید به گاز سنتزی تبدیل میشود. یکی از پارامترهای مهم جهت افزایش تولید در این روش بررسی نرخ گسترش فضای استخراجی است. طبق تحقیقات گذشته افزایش تعداد ترک باعث افزایش ر شد فضای استخراجی می شود. در این پژوهش کلیات اثر تنش، فشار گاز و حرارت ناشی از سوختن زغالسنگ بر رشد ترک و گسترش فضای استخراجی مورد بررسی قرار گرفته است. مشخص گردید که تنش بیشترین تاثیر بر ر شد ترک و گسترش فضای ا ستخراجی داشته و از نقطه نظر علم مکانیک شکست با افزایش عمق لایه زغال سنگ سرعت رشد فضای استخراجی افزایش مییابد. با افزایش فشار گاز بر سطح ترک، فاکتور شدت تنش افزایش یافته و احتمال شکست و گسترش فضای استخراجی افزایش مییابد به طوری که با افزایش ۶ برابری فشار گاز، ضریب شدت تنش تقریبا دو برابر می شود و اثر فشار گاز کمتر از اثر افزایش طول کلیت اولیه بر ضریب شدت تنش است. با افزایش فشار گاز و حرارت داخل ترک سرعت انتشار ترک به ترتیب به صورت نمایی منفی و خطی افزایش مییابد که اثر مستقیم بر گسترش فضای استخراجی دارد.

Keywords:

رشد ترک , گسترش فضای استخراجی , تنش , فشار گاز و حرارت , مکانیک شکست , فرآیند UCG