میزان بروز و عوامل خطر تشنج مجدد بدون مصرف دارو در دوره ۶ ماهه، پس از نخستین حمله

زمینه و اهداف: تشنج از دلایل مهم مراجعه به اورژانس است که گاه نشان از صدمه جدی به پارانشیم مغز می دهد. از آنجا که در بیماران بدون سابقه، آگاهی از سیر میان مدت بیماری به تشخیص کمک می کند، در این مطالعه شناخت پیش آگهی ۶ ماهه بدون مصرف داروی بیماران، پس از نخستین حمله تشنج بررسی گردید. روش بررسی: این مطالعه از نوع مشاهده ای کوهورت بود. حجم نمونه را تعداد ۱۲۵ بیمار که با نخستین حمله تشنج به اورژانس بیمارستان رسول اکرم (ص) مراجعه و ترومای اخیر سر و سابقه مصرف اخیر ضدانعقادها، الکل، مواد مخدر و روانگردان ها را نداشتند، تشکیل می داد. روش نمونه گیری به صورت متوالی انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون های آمار تحلیلی مجذور کای، تی تست مستقل و رگرسیون لجستیک آنالیز شدند. سطح معنی داری، ۰۵/۰>p در نظر گرفته شد. یافته ها: در طی پیگیری ۶ ماهه، ۴/۳۰% بیماران دچار تشنج مجدد شدند. در میان مراجعه کنندگان اولیه به اورژانس با نخستین حمله تشنج، تعداد مردان به طور معنی دار بیشتر از زنان بود. همچنین اختلاف معنی داری میان دو جنس و سابقه فامیلی یا تشنج مجدد در دوره پیگیری مشاهده گردید. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد عواملی همچون جنسیت، وجود Status_epilepticus و دارا بودن سابقه تشنج در فامیل درجه یک می توانند به عنوان عوامل خطر بروز تشنج مجدد در دوره ۶ ماهه پس از نخستین تشنج بدون دریافت دارو مطرح شوند. بنابراین، با درنظر گرفتن این متغیرها و درمان مناسب، میزان بروز تشنج پس از ترخیص از بیمارستان به طور قابل توجه ای کاهش می یابد.  

Keywords:

Seizure , Six-month prognosis , Risk factors , Anticonvulsants. , تشنج , پیش آگهی شش ماهه , عوامل خطر , داروهای ضدتشنج