تاثیر تمرینات مقاومتی دایره ای بر سطح سرمی اینترلوکین ۱۷ و ایمونوگلوبولین هایG،A و M مردان معلول چاق

زمینه و هدف: یکی از وظایف مهم سیستم ایمنی، تولید اجزای محلول یا سلولی است که بدن را در برابر هرگونه خطری محافظت می کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرینات مقاومتی دایره ای بر سطح سرمی اینترلوکین ۱۷ و ایمونوگلوبولین های G،A  و M مردان معلول چاق بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، ۲۲ مرد معلول و چاق (با دامنه سنی ۵±۲۵ سال و شاخص توده بدنی ۵/۲±۳۰ کیلوگرم برمترمربع)، به طور هدفمند انتخاب و به ۲ گروه تجربی       (۱۲ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی، به مدت ۸ هفته ۳ جلسه در هفته (با شدت ۶۵-۶۰%) یک تکرار بیشینه را شروع و با افزایش تدریجی به ۸۰-۷۰%، یک تکرار بیشینه را در جلسات پایانی انجام دادند. گروه کنترل در هیچ گونه برنامه ورزشی شرکت نکردند. نمونه های خونی (جهت بررسی سطوح اینترلوکین ۱۷ و ایمونوگلوبولین ها) در مراحل پیش، بلافاصله پس از یک جلسه و پس از ۸ هفته تمرین جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون های کلموگروف- اسمیرنوف و آنالیز واریانس در سطح معنی داری، ۰۵/۰>α تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، سطوح اینترلوکین ۱۷، IgM، IgA و IgG بلافاصله پس از یک جلسه و ۸ هفته تمرین، تغییر معنی داری نداشت (۰۵/۰<(p. نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر، تمرینات مقاومتی دایره ای، سطوح سرمی اینترلوکین ۱۷ و ایمونوگلوبولین ها را تحت تاثیر قرار نمی دهد.

Keywords:

Cytokine , IL-۱۷ , Immunoglobulin , Resistance exercise , Handicapped , سایتوکاین , اینترلوکین۱۷ , ایمونوگلوبولین , تمرین مقاومتی , معلولین.