نسیم صفری - Hamadan University Of Medical Sciences
محمد یوسف علیخانی - Hamadan University Of Medical Sciences
فهیمه حاجی احمدی - Hamadan University Of Medical Sciences
محمد رضا عربستانی - Hamadan University Of Medical Sciences

زمینه و هدف: در سالهای اخیر، نقش اینتگرون ها در انتقال ژن های مقاوم آنتی بیوتیکی، به خوبی مشخص شده است. این مطالعه با هدف تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی، شناسایی اینتگرون های کلاس I و II و کاست های ژنی مربوطه در ایزوله های بالینی استافیلوکوک اورئوس های مقاوم به متی سیلین صورت گرفت. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، ۱۰۰ ایزوله استافیلوکوک اورئوس از نمونه های بالینی مختلف، در سال ۱۳۹۴ جمع آوری شد. پس از کشت، ایزوله ها با تست های بیوشیمیایی مختلف تایید شدند. سپس آزمون PCR برای ژن nuc، جهت تایید نهایی ایزوله ها و ژن مقاومت به متی سیلین مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت، شناسایی اینتگرون های کلاس I و II و کاست های ژنی مربوطه، با روش PCR بر روی ایزوله های مولد ژن mecA انجام شد. برای آنالیز داده ها از آزمون آماری مربع کای دو استفاده گردید. یافته ها: از ۱۰۰ ایزوله استافیلوکوک اورئوس، ۴۱ ایزوله مولد ژن mecA بودند. بیشترین میزان مقاومت مربوط به آنتی بیوتیک های سفوکسیتین و تتراسیکلین (به ترتیب ۴۱ و ۳۶ ایزوله) و کمترین میزان مقاومت مربوط به آنتی بیوتیک ونکومایسین (صفر) گزارش شد. در این مطالعه، ۳۸ ایزوله (۶۸/۹۲%) و ۳ ایزوله (۳۱/۷%) به ترتیب مولد اینتگرون های کلاس I و II بودند. یک نوع کاست ژنی در این ایزوله ها شناسایی شد که مربوط به کاست ژنی aadA۱ بود. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر، نشان دهنده شیوع بالای مقاومت آنتی بیوتیکی و اینتگرون های کلاس I در ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس مولد ژن mecA می باشد.

Staphylococcus aureus, Drug resistance, Microbial, Integrons, استافیلوکوکوس اورئوس, مقاومت دارویی, میکروبی, اینتگرون ها