نسرین میری - Qazvin Islamic Azad University
محمود نجفی - Semnan University

زمینه و هدف: شناسایی عوامل روان شناختی دخیل در ایجاد نارضایتی ایجادشده در زوجین، بسیار مهم است. این پژوهش با هدف بررسی نقش صمیمیت، احساس تنهایی و ناگویی خلقی در پیش بینی رضایت زناشویی انجام گرفت. روش بررسی: این پژوهش به روش توصیفی - همبستگی بر روی تمامی دانشجویان ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات قزوین، در سال تحصیلی ۱۳۹۳-۱۳۹۲ انجام شد. ۳۷۵ دانشجو (۱۸۷ مرد و ۱۸۸ زن) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.                     ابزار های پژوهش شامل: پرسشنامه رضایت Enrich marriage Sutisfication،                        Walker and Thompson Intimacy، احساس تنهایی دهشیری و همکاران و ناگویی خلقی تورنتو بود. داده ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، بین صمیمیت با رضایت زناشویی، رابطه مثبت معنی داری وجود داشت. بین تنهایی، تنهایی ناشی از خانواده و تنهایی عاطفی با رضایت زناشویی، رابطه منفی معنی داری مشاهده گردید. همچنین بین ناگویی خلقی و مولفه های آن با رضایت زناشویی، رابطه منفی معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، صمیمیت، احساس تنهایی و ناگویی خلقی در پیش بینی رضایت زناشویی نقش دارند. برطبق نتایج رگرسیون گام به گام مشخص گردید صمیمیت، تنهایی و ناگویی خلقی به ترتیب بیشترین سهم را در رضایت زناشویی دارند و در مجموع ۵۲% از واریانس رضایت زناشویی را تبیین می کنند.

Couples therapy, loneliness, Affective symptoms, marital satisfaction, زوج درمانی, احساس تنهایی, نشانه های عاطفی, رضایت زناشویی