الهه صادقلو - گروه روانشناسی، واحد بین المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران
سارا پشنگ - استادیار گروه روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
مهرداد ثابت - گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران

هدف: هدف پژوهش حاضر، اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر تاب آوری و نشخوار خشم و استرس ادراک شده در زنان مبتلا به فشار خون بالا بود. روش: پژوهش حاضر از نوع پژوهش های کاربردی و شبه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی زنان افراد مبتلا به فشار خون بالا شهر تهران تشکیل داد. نمونه پژوهش حاضر ۳۰ نفر از جامعه مذکور بود که به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه گواه جایگزین شدند. داده ها با استفاده از مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، پرسشنامه نشخوار خشم ساکودولسکی و همکاران (۲۰۰۱)، مقیاس استرس ادراک شده کوهن و همکاران (۱۹۸۳) و دستگاه فشار سنج خون بدست آمده است. درمان مبتنی بر شفقت در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای براساس بسته آموزشی گیلبرت (۲۰۱۷) اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی: شاخص های مرکزی و شاخص های پراکندگی مانند میانگین و انحراف استاندارد به کار گرفته شد. از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و نرم افزار SPSS.۲۲ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر تاب آوری (۵۷/۶=F، ۰۱/۰>P)، نشخوار خشم (۲۷/۹=F، ۰۱/۰>P) و استرس ادراک شده (۹۱/۱۴=F، ۰۱/۰>P) در زنان مبتلا به فشار خون بالا تفاوت موثر است. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت درمان مبتنی بر شفقت بر تاب آوری و نشخوار خشم و استرس ادراک شده در زنان مبتلا به فشار خون بالا موثر بود.

فشار خون, استرس ادراک شده, نشخوار خشم, تاب آوری, شفقت