سید مجتبی سجادی - دانشجوی دکترا، گروه فقه و حقوق، دانشگاه پیام نور، واحد تهران جنوب، تهران ایران
محمد حسن شیبانی فر - استادیار گروه فقه و حقوق، دانشگاه پیام نور، واحد تهران جنوب، تهران، ایران
علیرضا پوربافرانی - استادیار گروه فقه و حقوق، دانشگاه پیام نور، واحد تهران جنوب، تهران، ایران
قاسم جعفری - استادیار گروه فقه و حقوق، دانشگاه پیام نور، واحد تهران جنوب، تهران، ایران
حیدر امیرپور - دانشیار گروه فقه و حقوق، دانشگاه پیام نور، واحد تهران جنوب، تهران، ایران

شیوع بیماری های مسری، تهدیدی علیه امنیت سلامت اشخاص در جامعه است. از اینرو کنترل رفتار بیماران، محدودسازی آنها و جلوگیری از انتشار بیماری از مهمترین مسائل در حوزه فقه پزشکی شمرده می شود. در راستای کنترل و پیشگیری از بیماری های مسری توجه به مسئولیت مدنی و کیفری شخص منتقل کننده امری ضروری است. این پژوهش در جستجوی این سوال اصلی بود که مسئولیت فقهی-حقوقی منتقل کننده بیماری مسری چیست؟ یافته های تحقیق که به شیوه توصیفی-تحلیلی نگارش یافته بیانگر آن است که منتقل کننده بیماری مسئولیت مدنی و کیفری را با شرایطی داراست. فقهای امامیه بر اساس مبانی فقهی و حقوقی، درباره مسئولیت کسی که دیگری را به بیماری مسری آلوده می کند اظهارنظر کرده اند و با وجود هر یک از آنها منتقل کننده را مسئول جبران دانسه اند. در باب مسئولیت دولت نیز باید گفت: دولتها با توجه به اقتدار حاکمیتی که برای خود قائل هستند این امکان را دارند که با انجام تدابیری از همه گیری بیماری هایی که بصورت سریع سرایت میکند جلوگیری کرده و درصورتیکه در انجام این وظیفه ی خود دچار کوتاهی شوند، ملزم به جبران خسارات کلیه ی زیاندیدگان خواهند بود. از اینرو مسئولیت مورد پذیرش مسئولیت محض است.

بیماری مسری, مسئولیت مدنی, اپیدمی, کووید ۱۹, ایران