سیدمحسن رزمی - استادیار رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، خراسان رضوی، ایران
محمدرضا کاظمی گلوردی - استادیار رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، خراسان رضوی، ایران
مراد جعفرزاده - دانشجوی دکترای رشته ی فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، خراسان رضوی، ایران

زمینه و هدف:بیع از جمله واژه هایی است که در فقه اسلامی به عنوان یکی از پرکاربردترین واژه ها شناخته می شود. و جدای از اینکه در دوره نوین وارد قوانین مدون گردید قبلا از آموزه های اخلاقی پیروی نموده است. فقهای اسلامی هر یک به تعریفی از ماهیت، ارکان و انواع بیع به عنوان یکی از عقود معین و مهم اسلامی پرداخته اند. در خصوص بیع باید گفت که در برخی از تعاریف، فقهای متقدم امامیه ماهیت آن مبادله دو مال دانسته شده، این در حالی است که مشهور فقهای اسلامی ماهیت آن را ایجاب و قبولی می دانند که مبیع را ملک مشتری و ثمن را ملک بایع می گرداند.هدف ما در این تحقیق تحلیل آموزهای اخلاقی با فقه و حقوق در باب بیع با تاکید بر نظر امام خمینی(ره) و دیگر فقهای امامه می باشد.مواد و روشها : این مقاله بصورت توصیفی و تحلیلی با بهره مندی از منابع کتابخانه ای با ابزار فیش بردای تهیه و تدوین گردیده است.یافته های تحقیق:یافته ها حاکی از این است که آموزه های اخلاقی در بیع در حقوق اسلامی نقش ارزنده ای دارد به گونه ای که در تعاریف فقهای متاخر و معاصر امامیه گونه ای تحول معنایی در تفسیر بیع به چشم می خورد. و از منظر امام خمینی و سایر فقهای اسلامی عناصر تملیک و ملکیت در بیع مفاهیمی هستند که از گستره مفهومی وسیعی برخوردارند و این همان وجه برتری و تمایز نظر فقهای امامیه، با تاسی از آموزه های اخلاقی و معنوی دینی، نسبت به حقوقدانان پیرامون حقیقت بیع است.

بیع, فقهای اسلامی, ایجاب, خریدار, فروشنده