بررسی تطبیقی حوزه معنایی معجزه در قرآن و عهدین
عنوان مقاله: بررسی تطبیقی حوزه معنایی معجزه در قرآن و عهدین
شناسه ملی مقاله: JR_SCQ-6-2_005
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_SCQ-6-2_005
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
فاطمه دست رنج - دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه اراک، اراک، ایران
محمد دهقانی - دانشجوی دکترای رشته علوم قرآن و حدیث، دانشگاه اراک، اراک، ایران
خلاصه مقاله:
فاطمه دست رنج - دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه اراک، اراک، ایران
محمد دهقانی - دانشجوی دکترای رشته علوم قرآن و حدیث، دانشگاه اراک، اراک، ایران
حوزه معنایی، مجموعهای از واژهها با پیوندهای مفهومی است که مشخصه معنایی خاصی، موجب باهمآیی آنها میشود. تحلیل و بررسی این روابط و پیوندهای مفهومی، یکی از راههای دستیابی به دقایق معناست. معجزه یکی از اصطلاحات رایج دینی است که بهعنوان یکی از مباحث مهم بینالادیانی مطرح شده است. در این پژوهش، اصطلاح معجزه برحسب روابط بینامتنی با روش تاریخی - تحلیلی بررسی گردید و این نتیجه حاصل آمد که حوزه معنایی معجزه در قرآن، شامل واژگانی چون: «آیه، بینه، برهان و سلطان مبین» و در عهدین: «آیت، عجیب و قوت» است و کلمه آیه با حوزه معنایی مشترک در تمامی کتب آسمانی برای بیان ارتباط نشانه با معنا بهکار رفته، نشانهای که گاهی در امور تکوینی و گاهی در امور تشریعی ونیز در محسوسات و معقولات است. درواقع خداوند، آیات تکوینی و تشریعی خود را بر انسان با هدف بسترسازی برای ایمان عرضه کرده است. بررسی حوزه معنایی معجزه در عهدین و پارامترهایی که از تاثیر همنشینهای آن بر کلمات کلیدی بهدست میآید، حاکی از آن است که تمامی مخلوقات خداوند متعال، آیات و نشانههای اویند و از این لحاظ، فرقی بین کارهای خارقالعادهای که توسط پیامبران انجام شده با دیگر مخلوقات نیست. در عهد قدیم برخلاف عهد جدید، قوت، معجزه نیست، بلکه عامل بهوجود آمدن آن است. همچنین در فرهنگ مسیحیت، معجزات ادامه داشته و به حضرت عیسی (ع) اختصاص ندارند.
کلمات کلیدی: حوزه معنایی, معجزه, قرآن, عهد قدیم و عهد جدید
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1537739/