سید جعفر موسوی گیلانی - استادیار گروه معارف اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند، تهران، ایران

موضوع «انتظار موعود» در همه ادیان بزرگ جهان، اهمیت بسیاری دارد. آرزوی ظهور «مصلح بزرگ جهانی» در همه ادیان، مشترک است و از اصول مسلم اعتقادی آنها به شمار می رود.  این امر، علاوه بر این که از تعالیم دینی کتاب های آسمانی مانند تورات، انجیل و قرآن کریم محسوب می شود، از اموری است که به سرنوشت بشر و تکامل انسان ارتباط دارد. اما قبل از ظهور منجی، اتفاقاتی در زمین واقع می شود که نشانه­های ظهور است که هر یک از ادیان الهی، این نشانه ها را بیان داشته اند. در پژوهش حاضر، ما به بررسی نشانه های ظهور در دو دین بزرگ اسلام و مسیحیت پرداخته ایم. بررسی این موارد، سبب شناخت بیشتر این رویدادها می شود. در این پژوهش، که با روش توصیفی- تحلیلی آماده شده، تنها دیدگاه دین اسلام و مسیحیت را درباره «نشانه های ظهور موعود و مصلح کل» به صورت تطبیقی مورد بررسی قرار داده ایم و به این نتیجه رسیده ایم که اولا، نوید آن مصلح جهانی، علاوه بر قرآن مجید، در مسیحیت هم داده شده است مبنی بر این­که در آخر الزمان، حکومت الهی تحقق می یابد و تا ابد بر زمین مستقر می شود، همه مردم نیز موحد و یکتا پرست می شوند و ثانیا، این نشانه ها در زمینه های مختلف امور طبیعی، اجتماعی و اخلاقی جامعه قبل از ظهور، در موارد زیادی بین هر دو دین به هم نزدیک هستند. مهم ترین منبع این پژوهش، قرآن، احادیث، انجیل و برخی کتاب های تاریخ ادیان و مانند آن است. 

کلید واژه ها: موعود, اسلام, مسیحیت, ادیان ابراهیمی, آخرالزمان