زهرا درویش - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد، رشته علوم قرآن مجید، دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم، تهران، ایران.

یکی از آیاتی که دلالت بر وجوب مودت نسبت به اهل­بیت (ع) دارد، آیه ۲۳ شوری است. در پژوهش حاضر با روش تحلیلی- تطبیقی، با محور قرار دادن چهار تفسیر: التبیان، المیزان، التحریر و التنویر و الکشاف و بررسی تطبیقی آن­ها حول آیه­ی مربوطه، به بررسی تفسیر آیه و به­دست­آوردن معنای موردنظر از عبارت «موده فی القربی» پرداخته می­شود. یافته­ها نشان می­دهد که در تفاسیر المیزان و التبیان و الکشاف، با توجه به قرائن موجود در آیه، ازجمله استثناء و روایات متواتر ذیل تفسیر آیه، منظور از «موده فی القربی» را مودت و دوستی نسبت به اهل­بیت پیامبر (ص) گرفته­اند و این معنا، موافق با قرائن داخلی و خارجی در آیه است. تفسیر ارائه­شده در التحریروالتنویر که معنای قربی را در قرابت و نزدیکی در نسب قریشی بیان می­دارد، با قرائن داخلی، یعنی توجه به مفردات و ظاهر آیه و قرائن خارجی که شامل روایات صحیح دال بر دوستی با اهل بیت (ع) است، موافق نیست.

آیه ی مودت, اهل بیت, تطبیقی, قرائن آیه, تفسیر