عطااله کاویان - استادیار گروه آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
عطا صفری - دانش آموخته کارشناسی ارشد آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

در این تحقیق، ۱۰ مدل PSIAC، MPSIAC، EPM، Fournier، Douglas، Musgrave، Stehlik، Kirkby، Geomorphology و Hydrophysical با هدف تعیین مناسب­ترین مدل برای برآورد فرسایش و رسوب در حوزه آبخیز بابلرود مازندران مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور ارزیابی مدل­های مورد استفاده و تعیین مدل مناسب، از داده­های مشاهده­ای و اندازه­گیری شده رسوب (آمار ۴۳ ساله ایستگاه قران تالار) استفاده گردید. روش­های آماری مورد استفاده در این تحقیق جهت ارزیابی نتایج، شامل آزمون t جفتی، ضریب همبستگی (R)، اختلاف نسبی، BIAS، RE و RMSEمی­باشد. نتایج نشان داد که در سطح اطمینان ۹۵%، اختلاف معنی­داری بین داده­های­ مشاهده­ای و نتایج مدل MPSIAC وجود نداشته و همچنین مدل مذکور با مقادیر اختلاف نسبی، BIAS، RE و RMSEبه ترتیب۹۳/۷، ۰۱۳/۰، ۳۵/۷ و ۶۳/۸، باضریب همبستگی ۸۶/۰ مناسب­ترین مدل برای برآورد رسوبدهی در حوزه آبخیز بابلرود شناخته شد. پس از مدل MPSIAC، مدل Geomorphologyبا مقادیر اختلاف نسبی، ضریب همبستگی، BIAS، RE و RMSEبه ترتیب۹۸/۱۰، ۷۸/۰، ۰۲/۰، ۳۴/۱۲ و ۹۵/۱۱ و نیز عدم اختلاف معنی­دار در سطح اطمینان ۹۵%، مدلی مناسب تشخیص داده شد.

حوزه آبخیز بابلرود, رسوبدهی, داده­های مشاهده­ای, روش­های آماری