اسماعیل صفری - کارشناسی ارشد شهرسازی گرایش برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

بخش حمل و نقل در ایران در حدود ۳۵ % از مصرف کل انرژی و نزدیک به ۷۰ % از سوخت کل نفت را شامل می شود. از طرفی اتوبوس های تندرو در بخش حمل و نقل عمومی ماهیانه ۷میلیون لیتر سوخت جهت انجام فعالیت های خود مصرف می کنند .تقاطعات جزو اجزای مهم و وسیعی از شبکه حمل و نقل بوده و نقش مهمی را در جابجایی وسایل نقلیه ایفا می کنند. خودروهای حمل و نقل همگانی با هدف جابجایی تعداد زیادی از مسافران در مناطق پر جمعیت طراحی شده اند، به همین خاطر بسیاری معتقدند که اولویت دهی در تقاطعات باید به خودروهای حمل و نقل همگانی داده شود. با تنظیم کردن چراغ های راهنمایی مطابق با زمان رسیدن اتوبوس ها به تقاطعات، تاخیری که خودروهای حمل و نقل همگانی با آن روبه رو می شوند کاهش می یابد و در نتیجه سطح سرویس افزایش می یابد؛ به این فرآیند، سیستم اولویت دهی به خودروهای حمل ونقل همگانی در تقاطعات چراغ دار گفته می شود.در این مقاله به بررسی این سیستم و نمونه کارهای انجام شده در دنیا پرداخته می شود و اینکه این سیستم چه مزایا و معایبی را با خود به همراه داشته است.

حمل و نقل همگانی / توسعه پایدار / اولویت دهی به خودروهای حمل ونقل همگانی/