مریم جوادی کوکجه سلطان - کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه پیام نور واحد پردیس، تهران، ایران

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تنظیم هیجان شناختی و علاقه اجتماعی در پیش بینی الگوهای ارتباطی دانش آموزان انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ می باشد که تعداد آنها برابر ۵۰۰ نفر است و افراد نمونه نیز تعداد ۱۰۱ نفر به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. به این صورت که از مدارس متوسطه شهر اصفهان، کلاس های دوره اول متوسطه هر مدرسه و از هر کلاس نیز بصورت نمونه گیری خوشه ای آزمودنی ها انتخاب شدند. ابزار پژوهش نیز پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران(۲۰۰۱)، پرسشنامه علاقه اجتماعی کودکان علیزاده و همکارن (۱۳۹۴) و پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (۱۹۸۴) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با روش رگرسیون چند متغیره با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۱ محاسبه شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که مسئولیت پذیری انجام تکالیف، ارتباط با مردم و همدلی، علاقه اجتماعی، می توانند الگوهای ارتباطی را پیش بینی کنند. ولی تنظیم هیجان شناختی و تمامی خرده مولفه های آن قابلیت پیش بینی الگوهای ارتباطی را ندارند. همچنین در این بین متغیر ارتباط با مردم و همدلی به عنوان قوی ترین پیش بینی کننده الگوهای ارتباطی تعیین شد. نتیجه گیری: می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که الگوهای ارتباطی موثر بین والدین با دانش آموزان می تواند در بهبود علاقه اجتماعی آنان نقش مهمی داشته باشد.

تنظیم هیجان شناختی، علاقه اجتماعی، الگوهای ارتباطی