بررسی اثر تزریق پلیمرهای سنتزی جدید در مکانیسم سیلاب زنی برای ازدیاد برداشت نفت

مهمترین چالش در بهره برداری نفت از مخازن کربناته شکافدار که سبب کاهش درصد بازیافت نفت از آنها می شود، پدیده ماندن مقدار زیادی از نفت درون شبکه ماتریسی سنگ و چسبیدن به سطح سنگ است . دو عامل اصلی موجب این پدیده می شود، یکی حالت ترشوندگی سنگ کربناته که در بیشتر مخازن نفت دوست است و دیگری تفاوت زیاد ما بین تراوایی پایین شبکه ماتریسی سنگ و تراوایی بالا شبکه شکاف های سنگ می باشد.در این مقاله ابتدا سه سورفکتانت دوگانه دوست بنامهای ۱و-۳ دی بروموپروپان ، ۱و-۴دی برومو بوتان و ۱و-۶دی برومو هگزان و همچنین سدیم اکریلات سنتز، گردیدند و به منظور بررسی میزان دقت عمل در ساخت این مواد، از طیف های شناسایی شامل FTIR و HNMR استفاده شد .در ادامه ، اثر این سه پلیمر به تنهایی در غلظت های متفاوت و نیز در حضور نمک های ، Mgcl۲، K۲SO۴، Cacl۲ ،Nacl بر روی پارامتر کشش بین سطحی آب و نفت با استفاده از دستگاه Spining Drop صورت گرفت . نتایج حاصل از این آزمایش ها نشان می دهد که استفاده از این سه سورفکتانت باعث کاهش کشش بین سطحی در حضور نمک های Nacl، Cacl۲، K۲SO۴، Mgcl۲، بررسی گردید . نتایج نشان داد که سورفکتانت ۱,۳-dibromopropan بیشترین تغییر را در کاهش کشش بین سطحی در غلظت ۰.۵ mg/l و در حضور نمک های Nacl در غلظت ۲۰۰۰ mg/l و برابر با ۰,۳۸۰۳۱ داشته است و همچنین سورفکتانت ۱,۴-Dibromobutane نیز در غلظت ۰.۵ mg/l نیز در حضور نمک های Nacl در غلظت ۲۰۰۰ mg/l و برابر با ۰,۶۳۸۸۷ داشته است و ۱,۶-Dibromohexane نیز در غلظت ۰.۵ mg/l نیز در حضور نمک های Nacl در غلظت ۲۰۰۰ mg/l و برابر با ۰,۲۰۷۱۲ داشته است .