مهدی باقری - دانشگاه علم وصنعت ایران، دانشکده برق
مهدی طاهری
کریم محمدی
سحر علیزاده - دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه، دانشکده برق

سخت افزار های تکامل پذیر یکی از روش های جدید برای طراحی مدارات دیجیتال ترکیبی می باشد. این مقاله در ادامه کار قبلی نویسندگان، در مورد استفاده از نرخ جهش پویا در تکامل مدارات دیجیتال ترکیبی است. استفاده از این روش، علاوه بر افزایش کارایی تکامل مدارات، وابستگی کارایی تکامل به پارامتر نرخ جهش را نیز کاهش م یدهد. یکی از مشکلات استفاده از نرخ جهش پویا در تکامل مدارات دیجیتال ترکیبی، وابستگی شدید تکامل به پارامتر حد پایین نرخ جهش است. در این مقاله ابتدا به بررسی تاثیر پارامتر حد پایین نرخ جهش در تکامل مدارات دیجیتال ترکیبی با استفاده از سخت افزار های تکامل پذیر پرداخته شده است. و با استفاده از آن یک مقدار بهینه برای حد پایین نرخ جهش ارایه شده است. سپس با استفاده از این حد پایین بهینه، چندین مدار متفاوت تکامل داده شده است. برای این منظور از سخ تافزار- های تکامل پذیر در سطح گیت به صورت خارجی و غیربلادرنگ استفاده شده است. کارایی این روش با استفاده از تکامل مدارات جمع کننده 1 و 2 بیتی، تشخیص بیت توازن فرد 3 4 5,6بیتی و ضرب کننده 2 و 3 بیتی آزموده شده است. همچنین از پارامترهای تلاش محاسباتی، میانه تعداد ارزیابی های انجام شده، میانه انحراف مطلق ارزیابی های انجام شده و متوسط چارک سوم و چهارم، به عنوان پارامتر های اصلی کارایی برای مقایسه استفاده شده است. نتایج بدست آمده با نتایج حاصل از روشCGP با نرخ جهش ثابت مقایسه شده است. نتایج بدست آمده بیانگر برتری استفاده از نرخ جهش پویا در تکامل مدارات دیجیتال ترکیبی پیچیده است

سخت افزار تکامل پذیر، مدارات ترکیبی، تکامل غیربلادرنگ، تکامل در سطح گیت، نرخ جهش پویا، تابع کارایی