مریم تیموری یگانه - دانشجوی دکتری سازه های آبی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

توزیع غیریکنواخت مکانی و زمانی آب، عدم تعادل بین عرضه و تقاضای آب (به ویژه افزایش تقاضای آب به دلیل محدودیت منابع آب) و تلفات بالای آب در سیستم های آبی شهری و کشاورزی، مدیریت منابع آب در مقیاس بزرگ را پیچیده کرده است. بنابراین کنترل و استفاده صحیح از منابع آبی موجود ضروری است. انتقال آب بین حوضه ای نمونه ای از راه حل های مورد استفاده برای رفع کمبود آب به ویژه در بخش آب شرب در مناطق و کشورهای خشک است. ازاین رو چالش های مختلفی را به منظور مدیریت پایدار حوضه ها به وجود آورده است. در پژوهش حاضر با بررسی مشخصات ۴ پروژه انتقال آب بین حوضه ای در سطح بین المللی، به منظور افزایش آگاهی درمورد اثرات محیط زیستی، اقتصادی و اجتماعی این طرح ها پرداخته شده است. نتایج بررسی ها نشان داد طرح های انتقال آب بین حوضه ای، مستقیما مدیریت حوضه مبدا و مقصد را تحت تاثیر قرار می دهد و اگرچه در کوتاه مدت موجب کاهش مشکلات کم آبی در حوضه مقصد خواهد شد، اما در بلندمدت باعث تضعیف شرایط محیطزیستی، اقتصادی و اجتماعی در یکی از دو حوضه می شود. این مسئله خصوصا در کشورهای خشک و نیمه خشک که طرح های انتقال آب از حوضه مبدا با هدف تامین آب شرب، کشاورزی و صنعت صورت میگیرد مشهودتر خواهد بود. بهاین منظور در اجرای طرح های انتقال آب بین حوضه ای لازم است معیارهای یونسکو اعمال شود.

انتقال آب بین حوضه ای, عوامل محیطزیستی, عوامل اجتماعی, عوامل اقتصادی