مدیریت زنجیره تامین پایدار و انتقال درجهت اقتصاد گردشی

اقتصاد گردشی یک مفهوم تئوری ارائه می دهد که هدف آن ایجاد یک سیستم صنعتی بوده که هدف را نشان می دهد. در سال های اخیر، کسب و کار آگاهی بیشتری درباره این مفهوم کسب کرده و این نوع اقتصاد به عنوان مکانیزمی در نظر گرفته شده که می تواند به منظور ایجاد یک مزیت رقابتی مورد استفاده قرار گیرد. به این ترتیب، این مقاله به دنبال بررسی عواقب این شیوه ها در زمینه مدیریت زنجیره عرضه از دیدگاه زیست محیطی، بازار، سیاست و اجتماعی می باشد. مدل های کسب و کار جدید، افراد را تشویق به استفاده مجدد از طرح کرده و بهبود بازیافت مواد بخشی از سیستم های تاریخی تولید و مصرف را ارائه می دهد. در واقع، نظریه اقتصاد کلاسیک بیان می کند که الگوهای نامتناسب تولید و مصرف نتایج طبیعی و مطلوبی را ارائه داده که محرک ایجاد ثروت حاصل از فعالیت اقتصادی (از جمله جریان و استفاده از مواد و منابع خام) و تجارت کالاها و خدمات می باشد. با این حال، می توان بیان کرد که سیستم های تولید و اقتصادی نمی تواند از محیط زیست جدا باشد و نظریه اقتصادی اکولوژیکی معاصر بر افزایش اثرات فعالیت های انسان بر محیط طبیعی تاکید دارد. این پدیده منجر به ایجاد حد آستانه های بیوفیزیکی خاصی می گردد. در نتیجه، تاکید بر پایداری، مفهومی که در حال حاضر در اکثر رشته ها از زمان انتشار گزارش بورندتلند توسط کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه مورد تاکید قرار گرفته، در طی سال های اخیر اهمیت زیادی پیدا کرده است. تاثیر فزاینده پایداری در مدیریت زنجیره تامین و شیوه های عملیاتی نیز می تواند به این واقعیت نسبت داده شود، علاوه بر افزایش تقاضای عملکرد اقتصادی قوی، سازمان ها در حال حاضر به عنوان سهامداران عمده مسئوولیت عملکرد زیست محیطی و اجتماعی را به عهده دارند. به این ترتیب، مجبور به تعریف مجدد پایداری عملکرد عملیاتی می باشد. علاوه بر این، مدیریت زنجیره تامین پایدار یک فرایند استراتژیک بوده که شرکت ها را قادر به ایجاد مزیت رقابتی می سازد. این ادعا توسط فرضیه پورتر نقص شد که این محقق بیان کرد که تناقض بین پایداری زیست محیطی و رقابت پذیری اقتصادی یک انشعاب کاذب مبتنی بر دیدگاه منابع موفقیت و دیدگاه استاتیک رقابت می باشد.