بررسی تعدیل گری هراس اجتماعی در رابطه آرزوهای شغلی و بی تفاوتی سازمانی(مورد مطالعه: شهرداری مشهد و سازمان ها و شرکت های وابسته)

شناسایی آرزوهای شغلی کارکنان، امکان گزینش شغلی مناسب را فراهم می کند. مدیران سازمان می توانند به رشد و پیشرفت شغلی آن ها کمک کنند. نارضایتی عمیق کارکنان، مسبب بروز معضل بی تفاوتی سازمانی بوده که هر علاقه ای را تخریب کرده و خلاقیت و ریسک پذیری آن ها را نیز، سرکوب می کند؛ حال اگر این معضل، توام با هراس اجتماعی، ترس بارز و پایدار باشد، موقعیت اجتماعی نیز، تضعیف می شود. پژوهش حاضر، تعدیل گری هراس اجتماعی را در رابطه ی آرزوهای شغلی و بی تفاوتی سازمانی مطالعه کرده است. پژوهش از نظر هدف، کاربردی؛ از نظر ماهیت، توصیفی و از لحاظ زمان، پیمایشی- مقطعی و از نظر داده ها، کمی بوده که طی دو مرحله ی کتاب خانه ای و میدانی انجام شده است. جامعه ی آماری تحقیق، کارکنان با حداقل مدرک تحصیلی لیسانس در حوزه شهرداری مشهد یا سازمان ها و شرکت های وابسته بوده اند. حداقل نمونه بر اساس جدول مورگان، ۲۱۴ نمونه تعیین شد که پس از جمع آوری نسخ و حذف پرسشنامه های ناقص و مخدوش، تعداد ۲۲۱ نسخه در تجزیه و تحلیل شرکت داده شدند. روش نمونه گیری، طبقه ای- تصادفی ساده بود. ابزار تحقیق، پرسش نامه ی آرزوهای شغلی مدل دنزیگر و همکاران(۲۰۰۸)، پرسش نامه ی هراس اجتماعی مدل کانور(SPIN) و همکاران(۲۰۰۰) و پرسش نامه ی بی-تفاوتی سازمانی دانایی فر و همکاران(۱۳۸۹)، بوده است. روایی ابزار تحقیق به شیوه ی روایی صوری، محتوایی و تحلیل عاملی تاییدی و پایایی آن از طریق محاسبه ی ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزار Smart PLS استفاده شد. نتایج، حکایت از آن داشته است که بین آرزوهای شغلی و بی تفاوتی سازمانی، رابطه ی معناداری وجود داشته است و هراس اجتماعی، آن رابطه را با شدت طیفی قوی، تعدیل کرده است.

Keywords:

آرزوهای شغلی , بی تفاوتی , بی تفاوتی سازمانی , شایستگی , هراس اجتماعی.