نجفقلی غیاثوند - کارشناس ارشد حقوق بین الملل
ابوذر شفیعی - دکترای حقوق –استادمدعو دانشگاه آزاد اسلامی واحد نطنز

تروریسم بین المللی، به عنوان «یک معضل جهانی که صلح و امنیت را تهدید می کند» پس از دهه ۱۹۶۰ درجامعه بین المللی مطرح شد، اما میتوان گفت که جامعه جهانی از دیرباز به مسئله تروریسم، به عنوانپدیدهای ناهنجار و غیرانسانی توجه داشته است. تاریخ، مبین این واقعیت است که گروه هایی که نمی توانستندبا تکیه بر نیروهای مردمی به حکومت برسند، همواره کوشیده اند با توسل به شیوه های ارعاب و نیز حذففیزیکی، به هدف های سیاسی خود دست یابند. همچنین گروه های آنارشیست، چپ رادیکال و نیز گروه هایعقیدتی، کاربرد این شیوه ها را مجاز دانسته اند. به هر حال، تحولات جامعه جهانی در واقع با گسترش و تنوععملیات تروریستی همراه شده است؛ به گونه ای که تروریسم اکنون مهمترین عاملی است که صلح و امنیترا تهدید میکند و سبب نابودی و هدر رفتن منابع مادی و انسانی کشورها میشود؛ از این رو، سازمانها ونهادهای بین المللی کوشیده اند که با روشهای مقتضی و سازوکارهای عملی این معضل بین المللی را حلکنند. اما، چون تعریفی که نشان دهنده ماهیت حقیقی تروریسم و مورد قبول همه دولتها باشد، وجود ندارد،اقدامات جامعه جهانی در راه مبارزه با تروریسم چندان کار ساز نبوده است؛ چنانکه برآیند کوشش هایسازمانهای بین المللی را فقط میتوان تصویب کنوانسیون های متعدد با هدف مقابله با تروریسم و سرکوب آن دانست.

شورای امنیت، سازمان های بین المللی، تروریسم بین المللی ، صلح بین المللی