سما عزیزی - گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه گلستان، ایران
هانیه شکی - گروه مهندسی پلیمر، دانشکده فنی مهندسی گرگان ، دانشگاه گلستان، ایران
حسین علی خنکدار - گروه مهندسی پلیمر، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران

منابع اصلی آلودگی آب شامل تخلیه فاضلاب از صنایع ، فعالیت های کشاورزی ، فاضلاب شهری ، تغییرات زیست محیطی و جهانی است که موجب اثرات مخرب بر سلامتی انسان و موجودات زنده میشود. در این تحقیق از روش جذب با استفاده از نانوالیاف پلیمری کیتوسان استفاده شد. جهت الکتروریسی کیتوسان از حلالهای سمی قابل توجه در گزارشها از جمله اسید تری فلورواستیک (TFA)، دی کلرومتان (DCM) و هگزافلوئوروایزوپروپانول (HFIP) استفاده میشوند، که یک نقطه ضعف قابل توجه است. تهیه محلولهای مخلوط با نسبتهای مختلف کیتوسان و برخی پلیمرهای مصنوعی آبدوست مانند پلی اتیلن اکساید (PEO) و فرآیند الکتروریسی، تولید نانوالیاف بدون مهره را با موفقیت تسهیل میکند در نهایت نانوالیاف پیوسته با قطر ۹۴/۴۷ نانومتر به دست آمد. ظرفیت جذب نانوالیاف کامپوزیتی کیتوسان و پلی اتیلن اکساید برای یونهای مس در محلولهای آبی مورد بررسی قرار گرفت. حداکثردرصد ظرفیت جذب یون های مس سولفات %۸۷ بدست آمد.

کیتوسان، پلی اتیلن اکساید، نانوالیاف، جذب، فلزات سنگین