سپیده هزاری - آزمایشگاه تحقیقاتی کامپوزیتهای پلیمری، گروه شیمی کاربردی، دانشکده شیمی، دانشگاه تبریز
علی اولاد - آزمایشگاه تحقیقاتی کامپوزیتهای پلیمری، گروه شیمی کاربردی، دانشکده شیمی، دانشگاه تبریز

هیدروژلها شبکه های ماکرومولکولی بسیار آب دوست هستند که با پیوند عرضی شیمیایی یا فیزیکی پلیمرهای محلول تولید میشوند. خواص ویژه هیدروژلها مانند حساسیت زیاد به محیط های فیزیولوژیکی، طبیعت آب دوست، بافت نرم و انعطاف پذیری کافی، آنها را به کاندیدهای عالی برای کاربردهای مختلف از جمله کشاورزی، صنایع غذایی، صنایع بهداشتی آرایشی و زیست پزشکی تبدیل میکند. ژلاتین به دلیل خواص مفید آن از جمله زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری، خاصیت ژل شدن و به دلیل اینکه نسبتا ارزان و خرید آن آسان است بسیار محبوب شده است. در حالی که ژلاتین دارای بسیاری از خصوصیات مثبت است که میتواند در زمینه های فوق بهکار رود، اما از نظر مکانیکی استحکام پایینی دارد. بنابراین هیدروژلهای بر پایه ژلاتین به منظور بهبود استحکام مکانیکی و شیمیایی، باید از قبل اصلاح شوند. هدف از این مقاله سنتز هیدروژل نانوکامپوزیتی بر پایه ژلاتین اصلاح شده با متاکریلیک انیدرید-پیوندزنی شده با (آکریلیک اسید-کو- آکریل آمید) MIL-۵۳ (Fe) / است. بر این اساس، ژلاتین اصلاح شده، گزینه مناسبی برای پایه هیدروژل به منظور کاربرد در زمینه های مختلف است و چارچوب آلی فلزی MIL- ۵۳ (Fe) به عنوان نانوذره برای به دست آوردن شبکه هیدروژلی با تخلخل بالاو استحکام کافی خواص هیدروژل را بهبود می بخشد. خصوصیات هیدروژل سنتز شده با تکنیکهای FT-IR ، XRD ، SEM مورد بررسی قرار گرفت، نتایج نشان میدهد وجود افزودنی MIL- ۵۳ (Fe) در ساختار هیدروژل باعث افزایش میزان جذب آب از ۴۰۰ (g/g) در هیدروژل فاقد( MIL-۵۳ (Fe به ۵۵۵,۵ (g/g) در هیدروژل نانوکامپوزیتی گردید.

هیدروژل نانوکامپوزیتی، ژلاتین اصلاح شده، چارچوب های آلی فلزی