سمیه لشگری - شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی، شرکت ملی صنایع پتروشیمی، تهران، ایران
سهیلا لشگری - گروه مهندسی پلیمر و شیمی، واحد تنگستان، دانشگاه آزاد اسلامی ، تنگستان ، ایران
مهدی قافله باشی - شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی، شرکت ملی صنایع پتروشیمی، تهران، ایران

در این کار پژوهشی، میکروکپسول های مگنتیتی با هسته هگزادکان((HD و Fe۳O۴ و پوسته پلی متیل متاکریلات((PMMA به روش پلیمریزاسیون سوسپانسیونی سنتز شدند. در ابتدا نانوذرات Fe۳O۴ به روش هم رسوبی سنتز شده و سپس با اولوئیک اسید((OA اصلاح و آبگریز شدند. در مرحله بعد ذرات سنتز شده به همراه نرمال هگزادکان و متیل متاکریلات به روش پلیمریزاسیون سوسپانسیونی به میکروکپسول های مگنتیتی تبدیل شدند. بررسی مورفولوژی میکروکپسول های سنتز شده با استفاده از SEM، نمایانگر ذرات کروی با سطوح چروکیده در محدوده ۱۸۰-۲۰۰ میکرون بود. سطوح ذرات میکروکپسول کاملا پوشیده از چین و چروک بود که کاملا متفاوتبا مورفولوژی کروی پلی متیل متاکریلات می باشد. کشش بین سطحی میان پلی متیل متاکریلات و هگزادکان نقش اساسی و مهمی در مورفولوژی و ساختار هسته/ پوسته میکروکپسول ها ایفا می نماید. دانه های PMMA خالص به صورت ذرات کاملا کروی با سطوح صاف بودند و با افزودن هگزادکان، به صورت ذرات چروکیده در آمدند. این پدیده را می توان به شیرینکیج پوسته در طی پلیمریزاسیون برای کاهش تنش های داخلی بین پوسته PMMA و HD ارتباط داد. کشش بین سطحی بالا بین PMMA و HD سبب ایجاد تنش بالا در زنجیره های پلیمری می شود و با توجه به سخت بودن و عدم انعطاف پذیری زنجیره های پلیمری در دمای ۷۰ C° ایجاد تنش نهفته در زنجیره ها امری گریزناپذیر است و زنجیره های پلیمری با ایجاد سطوح چروکیده میزان تنش اعمالی را به حداقل می رسانند. قابل ذکر است که هیچ تغییر خاصی در مورفولوژی میکروکپسول های PMMA/HD بعد از افزودن نانوذرات مگنتیتی اصلاح شده ایجاد نشد. این موضوع نشان دهنده اصلاح مناسب ذرات مگنتیت می باشد به گونه ای که با افزودن این ذرات تنش بین سطحی پوسته و هسته افزایش نیافته است.

میکروکپسول ، مواد تغییرفاز ، پلی متیل متاکریلات، موفولوژی