حمید معرفتی - دانشیار دانشگاه حکیم سبزواری
سحر یاعبدالهی - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
احمد احمدی زاده - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه بجنورد

وجود مواد اعتیادآور و سوء مصرف آنها موجب تخریب سلامت و بنیان زندگی افراد بی شماری شده و هر روز هم بر وخامت آثار آن افزوده می شود.پیشگیری و درمان این افراد از چالشهای اساسی سیستم درمان کنونی می باشد.هدف مطالعه حاضر اثر یک دوره تمرینات ورزشی بر ترشح اندورفین،تغییرات VO۲max ،اعتماد بنفس و نگرش به مواد (تنفر از مواد) بود.مواد و روش ها:مطالعه حاضر،از نوع نیمه تجربی است.بدین منظور از بین مراجعین مرکز ترک اعتیاد سی تن که واجد شرایط بودند انتخاب شدند و به دو گروه تجربی ( ۱۵ تن) و کنترل ( ۱۵ تن) تقسیم شدند.گروه تجربی یک دوره تمرینات هوازی،که شامل ۱۲ هفته (سه جلسه در هفته )تمرینات هوازی و شدت فعالیت تا ۸۰ درصد حداکثر ضربان قلب را انجام دادند،آزمودنی های گروه کنترل در این مدت در هیچ برنامه تمرینی منظمی شرکت نداشتند.در ابتدا و انتهای دوره تمرین در شرایط استراحت و پاسخ به یک جلسه فعالیت سطح سرمی اندورفین اندازه گیری شد. همچنین ظرفیت قلبی تنفسی ،اعتماد به نفس و تنفر از مواد مخدر در ابتدا و انتهای دوره تمرین سنجیده شد.داده ها بدست آمده با استفاده از آزمون t همبسته و t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.سطح معنی داری) ۰۵ / ۰ > p (درنظر گرفته شد. یافته ها:تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد تفاوت معنی داری در سطوح اندورفین پلاسمایی در هر دو گروه تمرینات هوازی کوتاه و بلند مدت،مشاهده نشد ( ۰۵ / ۰>p ) اما تغییرات معنی داری در عملکرد قلبی تنفسی، تنفر از مواد واعتماد به نفس در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید ( ۰۵ / ۰ > p ). نتیجه گیری :بر اساس یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که تمرینات کوتاه و بلند مدت هوازی تاثیری بر میزان ترشح اندورفین در معتادین به مواد مخدر ندارد اما بر پاسخ قلبی تنفسی،میزان اعتماد به نفس و تنفر از مواد می تواند تاثیر داشته باشد.

اعتیاد،فعالیت ورزشی،اندورفین،اعتماد بنفس