ایرج فیضی - Assistant Professor of Sociology, Institute of Humanities and Social Studies
جواد مداحی - PhD in Sociology and Researcher, Institute of Humanities and Social Studies

طلاق به عنوان یک مسئله اجتماعی، به طور خاص در دو دهه اخیر از روند فزاینده ای برخوردار بوده است. پژوهش های مختلف داخلی و خارجی، عوامل مختلفی را برای وقوع طلاق برشمرده اند. یکی از این عوامل، ساختار قدرت یا نظام تصمیم گیری در خانواده است. در پژوهش حاضر با استفاده از داده های پیمایش ملی خانواده، تاثیر نظام تصمیم گیری در خانواده بر گرایش به طلاق مورد بررسی قرار گرفته است. علاوه بر این، این سوال مطرح شده که آیا رابطه ساختار قدرت با طلاق، تحت تاثیر نگرش جنسیتی افراد قرار دارد؟ جامعه آماری پژوهش، شامل افراد بالای ۱۵ سال خانوارهای معمولی ساکن در مناطق شهری کشور در سال ۱۳۹۷ و حجم نمونه، مشتمل بر ۲۷۶۸ نفر متاهل است. مطابق با یافته های پیمایش ملی خانواده، ۹/۰ درصد از خانواده های شهری کشور (معادل ۱۶۷ هزار خانوار) در سال ۱۳۹۷ در آستانه طلاق بوده اند و ۲/۱ درصد (معادل حدود ۲۲۳ هزار خانواده) در شرایط خانوادگی نامناسب و نزدیک به طلاق قرار داشته اند. نتایج این پژوهش نشان داد نظام تصمیم گیری در خانواده (جمعی یا فردی بودن آن) در گروه دارای نگرش جنسیتی سنتی، تاثیر معنی داری بر گرایش به جدایی و طلاق ندارد؛ اما در گروه دارای نگرش جنسیتی مدرن، نظام تصمیم گیری تاثیر معنی دار و متمایزی بر گرایش به طلاق دارد، به طوری که درصد کسانی احتمال جدایی را زیاد دانسته اند از ۱۸ درصد (در گروه دارای نظام تصمیم گیری فردی) به ۵/۲ درصد (در گروه دارای نظام تصمیم گیری جمعی کاهش) پیداکرده است.  

Power structure, decision-making system, gender attitude, divorce., ساختار قدرت, نظام تصمیم گیری, نگرش جنسیتی, طلاق.