پدیدارشناسی سیاسی فره در اوستا و شاهنامه
عنوان مقاله: پدیدارشناسی سیاسی فره در اوستا و شاهنامه
شناسه ملی مقاله: JR_IPSAJ-10-4_001
منتشر شده در در سال 1394
شناسه ملی مقاله: JR_IPSAJ-10-4_001
منتشر شده در در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:
روح اله اسلامی - دانشگاه فردوسی مشهد
وحید بهرامی بهرامی - دانشگاه فردوسی مشهد
خلاصه مقاله:
روح اله اسلامی - دانشگاه فردوسی مشهد
وحید بهرامی بهرامی - دانشگاه فردوسی مشهد
فره ایزدی در اندیشه سیاسی ایرانشهری پدیداری کارکردی دارد به گونه ای که یکی از مولفه های تداومی به حساب میآید. ثبات، بقا و دوام دولت شهریاری، حکومت، عدالت، امنیت همه بستگی به این نیرو دارد. اندیشمندان بسیاری درباب فره پژوهش کرده اند و هرکدام با روش شناسی خاص این پدیدار را مورد واکاوی و خوانش قرار دادهاند. این مقاله کوشش میکند با روششناسی پدیدارشناسانه مقایسه ای این مفهوم در دو متن اوستا و شاهنامه فردوسی تحلیل کند، به کشف ماهیت و چیستی و چگونگی آن بپردازد و همچنین نزدیکی ها و جداسازیهای این پدیدار سیاسی کلیدی را در این دو کتاب بررسی نماید. خوانشی دوباره از این مفهوم در این دو منبع بنیادین اندیشه ایرانشهری می تواند زوایای دیگری از مفهوم فره را باز نمایی کند. برای رسیدن به مفهوم، ابتدا به توضیح فره در اوستا به عنوان اصلیترین منبع هویتی ایرانشهری در خرد مزدایی و سپس به توصیف و تبیین و تداوم آن از زبان شاهنامه فردوسی به عنوان متن اصلی ایرانشهری بعد از اسلام می پردازیم. هدف بنیادین ما این است که نشان دهیم فر، در شاهنامه تحت تاثیر اوستا می باشد اما قصدیت زرتشت در مقایسه با قصدیت فردوسی موجب تفاوتهایی در نوع تفسیر آنها از یکدیگر در باب برداشت از مفهوم فره گردیده است.
کلمات کلیدی: فره ایزدی, پدیدارشناسی, اوستا, شاهنامه
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1541387/