باورهای خودکارآمدی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی؛ نقش درآمیزی با کار مدرسه و جنس

هدف پژوهش حاضر، شناخت رابطه­ی باورهای خودکارآمدی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی از طریق نقش میانجی درآمیزی با کار مدرسه و تفاوت­های بین دو جنس در این متغیرها بود. از طریق نمونه­برداری تصادفی خوشه­ای، ۳۸۴ دانش­آموز دبیرستانی مدارس دولتی شهر پل­دختر (۱۹۸ پسر، ۱۸۶ دختر) انتخاب شدند. شرکت­کنندگان مقیاس­های باورهای خودکارآمدی تحصیلی، درآمیزی با کار مدرسه و پرسشنامه­ی سرزندگی تحصیلی را تکمیل کردند.ابزارها از روایی و پایایی مطلوبی برخوردار بودند. تحلیل داده­ها نشان داد که باورهای خودکارآمدی تحصیلی با سرزندگی تحصیلی رابطه­ی معنادار دارد (۱۹/۰, R۲= ۴۴/۰ = β، ۰۰۰۱/۰>P) و از طریق درآمیزی با کار مدرسه نیز قادر به پیش­بینی سرزندگی تحصیلی می­باشد (۴۳/۰ = β، ۰۰۰۱/۰>P) و جنس نمی­تواند رابطه­ی این متغیرها را تعدیل کند (N.S؛ ۶۳/۰=Zr). همچنین، نتایج نشان داد که میزان باورهای خودکارآمدی تحصیلی دختران به طور معناداری بالاتر از پسران است. بر این اساس می­توان گفت باورهای خودکارآمدی تحصیلی با ارتقای ضریب درآمیزی با کار مدرسه، به افزایش سرزندگی دانش­آموزان کمک می­کند. نتایج در قالب نظریه­ی شناختی-اجتماعی بندورا، الگوی شناختی لازاروس و ویژگی­های خاص بافت اجتماعی اثرگذار بردانش­آموزان دبیرستانی در ایران مورد بحث قرارگرفتند.

Keywords:

باورهای خودکارآمدی تحصیلی , درآمیزی کار مدرسه , سرزندگی تحصیلی , جنس