منیره رحیم خانی - دانشیار گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
علیرضا مردادی - کارشناس ارشد میکروب شناسی، گروه اپیدمیولوژی، انیستیتو پاستور، تهران، ایران.

مقدمه: مایکوپلاسما، یکی از مهم ترین عوامل باکتریایی عفونت های دستگاه تناسلی در زنان مردان و به دنبال آن در مواردی زایمان زودرس و حتی سقط جنین در زنان باردار می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی موارد جداسازی مایکوپلاسما ژنیتالیوم در تعدادی از زنان باردار که در ۳ ماهه اول بارداری بودند، انجام شد. روش کار: در این مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی) که در سال های ۱۴۰۰-۱۳۹۹ انجام شد، از ۶۶ زن بارداری که برای انجام تست های غربالگری سه ماهه اول (بین ۱۴-۱۱ هفتگی) به مرکز بهداشتی درمانی مراجعه کرده بودند، نمونه گیری ادرار احتباسی به عمل آمد. به این ترتیب که این زنان حداقل از ۲ ساعت قبل تخلیه مثانه انجام نداده و نمونه ادرار در ظروف استریل جمع آوری شد. DNA رسوب ادرار استخراج شده و از نظر وجود ژنوم مایکوپلاسما تحت آزمایش PCR قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۰) و آزمون آماری تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ­ها: در مطالعه حاضر میزان جداسازی مایکوپلاسما از نمونه ادرار احتباسی زنان با روش PCR حدود ۶۵/۱۷% بود. نتیجه ­گیری: به دلیل خطراتی که نمونه گیری ترشحات واژن و سرویکس برای تشخیص مایکوپلاسما در زنان باردار دارد، نمونه ادرار احتباسی روش ایمن تر و مورد اعتمادتری برای تشخیص و جداسازی این باکتری می باشد. 

ادرار احتباسی, زنان باردار, مایکوپلاسما, PCR