ایرج درزاده راه - دانشجوی کارشناسی ارشد گردشگری,دانشگاه سیستان وبلوچستان
صفیه احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد گردشگری,دانشگاه سیستان وبلوچستان

تغییرات آب و هوایی جهانی یک چالش بزرگ برای جامعه است، چالشی که به طور فزایندهای بر سرمایه گذاری، برنامه ریزی،عملیات و تقاضا در بخش گردشگری تاثیر می گذارد. این مقاله مروری بر چالشهای اصلی تغییر آب و هوا برای گردشگری پایدار،شکاف های دانش کلیدی و وضعیت آمادگی در بخش گردشگری ارائه میکند. از آنجایی که دهه ای تعیین کننده آب و هوایی را آغازمی کنیم، آمادگی پایین بخش باید برای جامعه گردشگری بسیار نگران کننده باشد. به صراحت، آنچه در ۳۰ سال گذشته انجامداده ایم، این بخش را برای ۳۰ سال آینده تاثیرات شتاب دهنده تغییرات آبوهوایی و تبدیل به یک اقتصاد جهانی کربن زدایی شدهآماده نکرده است. گذار از دو دهه افزایش آگاهی و تنظیم جاه طلبی به یک دهه واکنش جمعی مصمم، نیازمند دانش گسترده استو تعهدات بخش گسترده ای را ضروری می کند: (۱) ارتباطات و بسیج دانش بهبود یافته، (۲) افزایش ظرفیت پژوهشی و همکاریبین رشته ای، و (۳) سیاست استراتژیک و مشارکت برنامه ریزی. ما در جوامع گردشگری و پایداری باید به این درخواست روشنپاسخ دهیم تا آینده گردشگری را در جهانی کربن زدایی شده و پس از + ۳ درجه سانتیگراد شکل دهیم، زیرا اگر در تغییرات آب وهوایی شکست بخوریم، گردشگری پایدار وجود نخواهد داشت. شاخص آسیب پذیری تغییر اقلیم بر گردشگری (CVIT) متشکل از۲۷ شاخص، اولین تحلیل شفاف و منظمی از آسیب پذیری متفاوت بخش گردشگری در ۱۸۱ کشور ارائه میدهد. کشورهای باکمترین آسیب پذیری در غرب و شمال اروپا، آسیای مرکزی، کانادا و نیوزلند یافت می شوند. آسیب پذیری بخش بالایی در آفریقا،خاورمیانه، جنوب آسیا و کشورهای در حال توسعه جزایر کوچک یافت می شود. آسیب پذیری در بسیاری از کشورهایی کهگردشگری بیشترین نسبت تولید ناخالص داخلی را به خود اختصاص میدهد و در مناطقی که انتظار می رود رشد گردشگری درآنها در دهه های آینده قوی ترین باشد، بالاتر است. تغییرات اقلیمی مانعی فزاینده برای کمک های گردشگری به اهداف توسعه پایدارخواهد بود.

تغییرات آب و هوایی، خطر آب و هوا، کربن زدایی، انطباق، گردشگری پایدار، اهداف توسعه پایدار