تحلیل رابطه بینامتنی تاریخ نوشته های محلی و شاهنامه
عنوان مقاله: تحلیل رابطه بینامتنی تاریخ نوشته های محلی و شاهنامه
شناسه ملی مقاله: JR_JPNFA-16-2_012
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_JPNFA-16-2_012
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
فرشته محمدزاده - دانشگاه فردوسی مشهد
محمدجعفر یاحقی - دانشگاه فردوسی مشهد، گروه زبان و ادبیات فارسی
بهمن نامور مطلق - دانشیار گروه زبان و ادبیات فرانسه، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید بهشتی
جواد عباسی - دانشیار گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد
خلاصه مقاله:
فرشته محمدزاده - دانشگاه فردوسی مشهد
محمدجعفر یاحقی - دانشگاه فردوسی مشهد، گروه زبان و ادبیات فارسی
بهمن نامور مطلق - دانشیار گروه زبان و ادبیات فرانسه، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید بهشتی
جواد عباسی - دانشیار گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده ارتباط وپیوند بینامتنی مهمترین اصل در شکلگیری متنهای جدید است. از این رو متنها، هرچند از رشتههای مختلف، همواره از هم تاثیر پذیرفته و میان آنها رابطه بینامتنی بوده است. بر این مبنا مساله پژوهش حاضر، این است که تاریخنوشتههای محلی چه رابطهای با شاهنامه به منزله پیشمتن خود داشته و چگونه و به چه میزانی با این متن مسلط ادبی پیوند یافته است. به منظور دستیابی به پاسخ این مساله، از نظریه «ترامتنیت» ژرار ژنت که کاملترین نظریه در مطالعه و شناخت روابط میان متون است، استفاده میکنیم. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نظر فضای انجام کار کتابخانهای است. بررسی و تحلیل دادههای متنی، این نتیجه را بر ما روشن کرد که تاریخنگاران محلی با بسامد جالب توجهی از چهار گونه بینامتنی نقلقول، ارجاع، تلمیح و سرقت متنی در متون تاریخی بهره برده و بدین صورت پیشمتن شاهنامه پاسخگوی مناسبی برای انتظارات، انگیزهها و اهداف تاریخنگاران محلی بوده است.
کلمات کلیدی: شاهنامه, تاریخ نوشته های محلی, ژرار ژنت, بینامتنیت, تاریخ نگاران
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1541667/