زینب سادات آذرین - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی دماوند
افشین قربانی پارام - استاد دانشگاه و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دماوند

آب به عنوان برترین و بالاترین مایه ی حیات درفرهنگ ها و سنت های مختلف قرار دارد و از همان ابتدای جهان هستیبا دید مادی با آب برخورد نشده است بلکه بیشتر " جنبه معنوی " آن مورد توجه بوده است.آب نه تنها نقش تطهیر وپاک کنندگی دارد بلکه نمادی از زیبایی و زایش را در بر دارد.در فرهنگ و سنت ایران آب پیام آور روشنایی و پاکیاست.به طوری که در معماری ایرانی نیز از همان ابتدا سعی شده تا در طراحی ها وجود آب مورد توجه قرار گرفته ونمادی از سکون و تطهیر و آرامش توسط وجود آب القا شود.آب به طرق مختلف وارد معماری ایرانی شده و پدید آوربناهای مختلف گشته است.بارزترین و مهمترین ظهور آب در معماری ایرانی،در باغ های ایرانی بوده است و سبب بیشترینرونق در باغ های ایرانی گشته است.این پژوهش به منظور شناخت جنبه های تاریخی،مفهومی،کارکردی،و زیبایی آب دراسلام و معماری ایرانی مورد بررسی قرار گرفته است.

آب، پیشینه، معماری، ایران