ارزیابی نقش گردشگری شهری در بازآفرینی بافت های فرسوده شهری (مطالعه موردی: شهر مشهد)

نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده شهری تاثیر قابل توجهی بر ابعاد اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی وکالبدی و دستیابی به توسعه پایدار شهری دارد. با توجه به اینکه بافت تاریخی و فرسوده شهرها آثار گرانبهایی ازفرهنگ دانش معماری و شهرسازی بومی هستند و به عنوان جزئی از هویت اجتماعی هر قوم و کشوری تلقی می شوند .در واقع بازآفرینی و حفظ بافتهای قدیمی به عنوان هویت ضروری برای ادامه حیات شهر ها است.که می توان یکی ازدلایل بحران هویت در شهرهای امروزی را ناکارآمدی بافت های تاریخی ذکر کرد . یکی از روشهای پیاده سازیبازآفرینی شهری، برنامه ریزی گردشگری بافت های فرسوده می باشد بنابراین هدف تحقیق حاضر ، بررسی میزانتاثیرگذاری شاخص های بازآفرینی شهری در شهر مشهد، به عنوان فرصت هایی برای توسعه گردشگری بررسی شود .روش تحقیق پیمایشی بوده که ابزار اصلی جمع آوری داده ها نیز پرسشنامه می باشد. جامعه آماری در پژوهش حاضرهمه ساکنین شهر مشهد می باشند که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۳۸۴ نفر به عنوان نمونه آماری تعیین شد .یافته های تحقیق نشان میدهد میان بازآفرینی بافت های فرسوده شهری و توسعه گردشگری رابطه مستقیمی وجوددارد (ضریب همبستگی پیرسون میان بازآفرینی شهری و توسعه گردشگری ۰.۳۵۸ و سطح معناداری آن ۰.۰۰۰ نشانمیدهد همچنین با توجه به نتایج آزمون رگرسیون خطی ساده میان بازآفرینی و توسعه گردشگری رابطه خطی وجودداشته (سطح معناداری کمتر از ۵درصد بنابراین با توجه به خطی بودن رابطه دو متغیر پذیرفته شد). که در نهایت بااستفاده از آزمون فریدمن مشخص شد میان شاخص های مورد بررسی به لحاظ اهمیت تفاوت ها ی معنی دارد وجوددارد و این شاخص ها از ارزش و اهمیت یکسان برخوردار نیستند.

Keywords:

بازآفرینی شهری , بافت های فرسوده , گردشگری شهری , شهر مشهد