سید محمد حسینی - استاد دانش گاه علامه طباطبائی.

یک پرسش کهن از دیرباز، اندیشه پژوهشگران، ادیبان و انسانهای کنجکاو را به خود سرگرم داشته بوده است که: آیا می­شود شعر را به زبانی دیگر ترجمه کرد؟ چنین پیداست که تا نیمه دوم قرن دوم هجری، دانشمندان جهان در این باره، سخنی دانشورانه نگفته­اند. یکی از دانشمندان اسلامی سده دوم و سوم هجری، نخستین بار درباره ترجمه و مسائل آن، گفت و گو کرده است. عمروبن بحرالجاحظ از مردم بصره، دانشمند بزرگی است که با کنجکاوی و ژرفنگری به کنکاش در این موضوع رو می­آورد و دیدگاههای روشن خود را درباره مسائل ترجمه بیان می­کند. یکی از نمونه­های زیبا و شایسته در این راستا، برگردان غزلیات خواجه حافظ شیرازی به زبان تازی است. ابراهیم امین الشواربی در ترجمه غزلیات حافظ، گرچه دچار پاره­ای لغزشها گشته، ولی بر روی هم وی در این کار سترگ، به راستی موفق بوده و توانایی و هنر ادبی خود را نشان داده است.

شعر, ترجمه, الجاحظ, دیوان حافظ, طه حسین, الشواربی, اغانی, شیراز, یزید پسر معاویه