زهرا خلیلی - Ardabil University of Medical Sciences
علی صدرالهی - Golestan University of Medical Sciences
فرزانه قلی پور - Khalkhal Branch, Islamic Azad University
رباب نظری - Ardabil University of Medical Sciences
مجید محمدی - Ardabil University of Medical Sciences
خدیجه نصیری - Golestan University of Medical Sciences

زمینه و هدف: رضایتمندی زناشویی و سازگاری همسران، محور و کانون بنیاد خانواده است که تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد. یکی از این عوامل، وضعیت شغلی هریک از همسران است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی میزان رضایت زناشویی در زنان پرستار شهر خلخال انجام گرفت. روش بررسی: این تحقیق به روش توصیفی - مقطعی روی ۱۲۰ نفر از زنان پرستار شهر خلخال در سال ۱۳۹۳ انجام شد. روش نمونه گیری به صورت غیراحتمالی در دسترس بود. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه رضایت از زندگی زناشویی (Enrich) گردآوری شدند. داده ها با استفاده از آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف، ضریب همبستگی اسپیرمن، تی مستقل، واریانس یک طرفه، فریدمن و رگرسیون خطی چندگانه در سطح معنی داری، ۰۵/۰>p تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: تعداد کل نمونه پژوهش، شامل ۱۲۰ پرستار زن با میانگین سنی ۵۲/۶±۰۳/۳۴ سال بود. ۹۹ نفر (۵/۸۲%) دارای رضایتمندی بسیار بالا، ۱۴ نفر (۷/۱۱%) رضایتمندی بالا و ۷ نفر (۸/۵%) دارای رضایتمندی متوسط بودند. بین میزان رضایتمندی جنسی با تعداد دفعات تماس جنسی (۰۰۱/۰>p) و شغل همسر (۰۴/۰>p)، رابطه معنی داری وجود داشت. متغیرهای پیش بینی کننده موثر در ایجاد رضایت زناشویی به ترتیب مربوط به متغیر تعداد فرزند (۰۱/۰>p، ۶۴/۲=Beta) و سابقه کار (۰۴/۰>p، ۸۵/۱=Beta) بود. نتیجه گیری: در این مطالعه میزان رضایت زناشویی در پرستاران خلخال در محدوده بالا گزارش شد. شاید بتوان با بررسی کامل تر و وسیع تر، علت بالا بودن این رضایت را در پرستاران یافت. همچنین شناسایی عوامل ارتقادهنده رضایت زناشویی می تواند به عنوان راهکاری برای آموزش همسران گروه های دیگر صنفی و شغلی که میزان رضایت در آنها پایین است به کار رود.

Marriage, Marital satisfaction, Nurses, Hospitals, ازدواج؛ رضایت زناشویی؛ پرستاران؛ بیمارستان ها